7 dni stworzenia według Izayi

Hejo~...  dziś przybywam z małym miniaturko/ one-shit'em którego planowałam napisać od zeszłych wakacji i jakoś dopiero ostatnio mi się zachciało XD muszę zacząć pisać moje pomysły i publikować, bo jak je ostatnio ładnie spisałam jeden pod drugim to wyszły dwie kartki A4 z obydwu stron... a ciągle dochodzą nowe XDDD i wszystko to Shizaya X.x
A tak poza tym wyjeżdżam od jutra na tydzień do miejsca bez internetu XD walczę o zabranie laptopa, bo "komuś" się odwidziało i niby nie mogę wziąć... tak bym chociaż Word'a miała XD
Nie martwcie się jednak ^^ w poniedziałek planowo 14.07 leci dzień łapania za tyłek... nie będę tak wredna żeby kazać wam rok czekać.... choć przyznam nie jestem przekonana do tego czy dobrze napisałam tę część 2 X.x
A i przepraszam jak zauważycie, że sa zmienione imiona bliźniaczek, bo bez bicia się przyznaję że mogły mi się pomylić... wytknijcie mi w komentarzach proszę~... 
Wybaczcie ze tyle gadam teraz już Enjoy~! :3




     Izaya odetchnął głęboko i wyłączył stronę Dollarów. Miał teraz zamiar pójść do Ikebukuro powkurzać Shizuo. W końcu blondyn i tak pewnie na niego czeka po tym, jak już dowiedział się o całkiem dziecinnym żarcie Izayi - czyli zamówieniu do jego mieszkania dwudziestu pięciu pizz, za które będzie musiał zapłacić. Niby dziecinna rozrywka, no ale cóż, Izaya też miał takie dni, w których zachowywał się jak dzieciak. Starał się nigdy nie rozstawać i nigdy nie tracić tej dziecięcej radości, która pozwalała mu zachowywać się inaczej niż ci wszyscy nudni dorośli. Ta dziwna cząstka, która w nim została, pozwalała mu kontrolować miasto jako swoją grę, pozwalała poruszać pionkami i żartować na swój Izayowaty sposób, musiał ją więc czasem połechtać, a doskonałym obiektem żartów był oczywiście jego 'znienawidzony' potworek. 
     Informator obrócił się kilka razy na krześle, śmiejąc przy tym wesoło. Usłyszał jak ktoś otwiera drzwi i wślizguje się go jego gabinetu, ale nie miał zamiaru protestować. Wiedział, kto to... Najgorsze zło tego świata, przy którym nie mógł normalnie prowadzić interesów.
- Izaya-nii-san~!- Momentalnie przestał się kręcić i spojrzał na siostrę. - Możemy komputer?
- Nie, jest mi potrzebny, pracuję. - mruknął, natychmiast przysuwając się na krześle do biurka i zaczynając porządkować papiery.
- Nieprawda. - Dziewczynka nadęła policzki. - Śmiejesz się i kręcisz na krześle, czyli się bawisz!
- A czy praca nie może być zabawą~? - Wstał i pogłaskał Mairu po głowie. - W końcu jako bóg nie robię nic, na co nie mam ochoty, prawda~? Cóż za głupie stworzonka pracują, jeśli nie mają ochoty?
- Onii-san zmieniasz temat... - poskarżyła się Kururi.
- No widzę, że naprawdę wam zależy~... Więc się zapytam, po co wam mój laptop?
- Do pracy domowej!
- A czegóż to moje idealne siostrzyczki nie są w stanie zrobić~? - Izaya sarknął, efektownie siadając na krześle. Mairu nadęła policzki patrząc ze złością na brata. W końcu jednak poddała się i z głośnym westchnieniem usiadła na kanapie. Tuż obok przysiadła się Kururi.
- Poznajemy na lekcjach różne religie... - zaczęła. - Mamy przygotować projekt na temat "Jak bóg stworzył świat". - wyjaśniła.
- Ja jakoś nie widzę związku z moim laptopem~... Jeśli chcecie wiedzieć jak bóg stworzył świat powinnyście go zapytać, prawda~? - mruknął, wskazując siebie palcem.
- Nie nii-san! Potrzebujemy Biblii, a ty jesteś ateistą i żadnej nie masz! Więc daj nam internet~!
- To, że jestem ateistą, nie znaczy, że nic nie wiem o stworzeniu świata~... W końcu to moje dzieło~! - zapewnił.
- Dobrze~... - poddała się jedna z bliźniaczek. - W takim razie powiedz nam jak to było, że cały świat powstał w siedem dni i pamiętaj, że bogowie nie zmyślają!
- Hai, hai~! - Izaya przysiadł się na kanapie między dziewczynkami i wpatrzył się w widok ze swojego wielkiego okna. - Yare yare, od czego by tu zacząć... - zastanowił się.
- Normalnie zaczyna się to "Pierwszego dnia bóg stworzył..."- podpowiedziała cicho Kururi.
- A więc pierwszego dnia bóg stworzył rzekł "niech stanie się jasność" i mrok znikł, ukazując skrywaną dotąd w mroku ziemię~... - Izaya zaczął się rozkręcać w tej opowieści i postanowił ją nieco ubarwić, aby była bardziej pasująca do rzeczywistości. - Jednak bóg zostawił strzępki cienia by móc nimi manipulować. Wiedział, że światłość sama nie przetrwa i musi zawsze konkurować z cieniem. W ten sposób stworzył zasadę, której trzymał się w swoich późniejszych planach. Nie istnieje nic bezwzględnego, tak, że światło musiało dzielić się z mrokiem i dopełniały się w wzajemnie, definiując same siebie.
- Ne Kururi wkręcił się~... - szepnęła przyciszonym głosem dziewczynka. Gdy siostra pokiwała na zgodę głową kontynuowała szeptem, by nie przeszkadzać bratu. - Ale chyba to prawda... To, co mówi Izaya nii-san może mieć sens.
- I tak powstały dni i noce, naprzemienne fazy jasności i cienia. Jednak to nie wystarczało, bóg postanowił stworzyć miejsce, na którym najbardziej się skupi w dziele stworzenia. Stworzył kilka punktów światła na oceanie cienia, podtrzymując niekończącą się walkę dwóch przeciwieństw. Sam przeniósł się na stworzoną wcześniej kulę skał i pyłu. Rozgrzaną, topiącą się skałę. Spojrzał na ten chaos i wiedział, że to było dobre. Bóg kochał chaos, dlatego na oglądaniu swojego, nieukształtowanego jeszcze dzieła upłynął mu wieczór i poranek. Dnia drugiego bóg znudził się tym wszędobylskim gorącem i ogniem. Pozwolił więc łączyć się wodorowi z tlenem, tworząc pierwszą boską parę. Gdy wody pokryły ziemię przykrywając skały, bóg zrozumiał, że stworzona para była zbyt idealna by ją rozdzielić. Podzielił więc masę wodną. Próbując rozdzielić kochanków rozgrzał jedną z warstw, pozwalając jej ulecieć w górę, licząc, że więcej się nie spotkają~... - Wstał z impetem z kanapy. - Och, jak bardzo się wtedy mylił! - krzyknął, lecz kontynuował. - Wtedy jednak postanowił, że para idealna, której nie da się rozdzielić, będzie niemożliwa do osiągnięcia. Stworzy świat jako nieidealny, by móc w niego ingerować, by mieć ciągłą zabawę. Snując nowe plany był zadowolony tak bardzo, że nie zauważał upływu czasu. Mimo niefortunności swojej decyzji o stworzeniu wody doszedł do wniosku, że było to jednak dobre. Tak przeminął wieczór i poranek. Trzeciego dnia~! -Izaya lekko zdyszany odwrócił się w stronę sióstr. - Zrozumiał błąd, stworzył wodę jako przeciwwagę dla gorąca ziemi a teraz, gdy zabrakło rozżarzonych skał, nic nie stanowiło przeciwwagi wodzie. Stworzył więc suchy ląd. Jednak pusta i jałowa ziemia nie spełniała jego oczekiwań. Przybrał ją więc w kolory zieleni, pozwalając rozwijać się roślinom. Spojrzał na lekkie, trawiaste źdźbła, rosnące w wodzie i zrozumiał, jak przenikają się warstwy. Wywyższył więc roślinę, która mu to ukazała. Ryż. Pamiętał teraz już o mocy przeciwieństw, stworzył więc regiony tak gorące i tak zimne, by rośliny nie mogły się tam rozwijać. I wiedział, że to było dobre. Oglądając swe dzieło stwierdził, że brak w nim chaosu, który tak kochał. Myślał więc co zmienić, co dodać do tego świata? Na rozmyślaniach upłynął mu wieczór i poranek. Dnia czwartego bóg zrozumiał, że oceany, które stworzył i przestworza, które oddzielił są bez siebie samotne. Chcąc wprowadzić trochę zamieszania stworzył zwierzęta wodne i powietrzne skłócając tym samym pierwszych kochanków. (Izaya dalej mówi o wodorze i tlenie tworzących wodę XD)
- Naprawdę mówi jakby to przeżył, ne Kururi...
     Dziewczyna potakująco kiwnęła głową. Izaya zignorował je, dalej opowiadając o swoim cudnym świecie.
- Bóg zszedł do świata głębin, obserwując wszystkie stworzenia. Spojrzał na niepozorną rybkę - tuńczyka - płynącego w ławicach i zgrabnie unikającego niebezpieczeństw. Ten niesamowity chaotyczny taniec tak go zauroczył, że postanowił wywyższyć tę rybę ponad inne. I wiedział, że to było dobre. Na obserwacji ławicy spędził wieczór i poranek. Dnia piątego bóg wrócił na ląd. Dostrzegł pustkę, jaka tu panuje. Ryby żyjące w wodzie, ptactwo w przestworzach, postanowił więc, że ziemia jako ostatnia dostanie bogactwo zwierząt, o jakim można tylko pomarzyć w pozostałych warstwach. Tworzył wiec on zwierzęta potężne i wielkie, małe i kruche, wijące się i chodzące, biegające i skaczące, szare, czarne, białe, kolorowe. Dodawał im twarde pancerze lub miękką i długą sierść. Oglądając to wszystko wiedział, że było dobre. I tak upłynął mu wieczór i poranek. Dzień szósty. - Izaya podszedł do wielkiego okna i położył dłoń na chłodnej szybie. - Dnia szóstego bóg przeszedł samego siebie w swym geniuszu. Stworzył istotę inną niż wszystkie. Dla zabawy stworzył zwierzę bez futra, kłów, czy ostrych pazurów. Słabą i lichą, wyposażając ją jedynie w namiastkę swojego genialnego mózgu. Nazwał go człowiekiem i kazał za wszelką cenę przeżyć. Zniknął, pozostawiając człowieka samemu sobie. Patrząc na niego z góry i obserwując jego postępy. Kilka tysięcy lat później grupa osadników na pewnych wyspach na wschodzie tego, co nazywamy dziś Azją znalazła sposób, by sprowadzić swojego boga. Wzięli wywyższonego przez niego tuńczyka i surowego ułożyli na gotowanym ryżu, polewając to olejem. To cudne w swojej prostocie danie przywołało boga na miejsce. Obiecał on bronić ludzi, dbać o ich życia w zamian za ten przysmak. Wziął go i skosztował i wiedział, że to było przepyszne~! - dodał wesoło, odwracając się z głupim uśmiechem do sióstr. - Jadł ten przysmak i jadł aż upłynął wieczór i poranek.
- Coś kręcisz Izaya nii-san! - zaprotestowała Mairu.
- Cii~... Nie przerywaj opowieści. Nie chcesz się dowiedzieć, co się stało dnia siódmego~? - zapytał zaciekawiony. Dziewczynka zamknęła buzię z naburmuszoną minką. - No, tak myślałem~! A więc... Każdy normalny bóg, który chciał tylko mieć swój świat na pewno odpocząłby dnia siódmego. Lecz ten był inny, zbyt zakochany w świecie, w którym dopełniają się przeciwieństwa. Dotarła do niego jednak jeszcze jedna prawda. Pamiętając o dwóch zasadach, które sobie wyznaczył, stworzył ten świat. Lecz... On nie podlegał jego warunkom, nie miał osoby będącej jego przeciwieństwem przez to i cały stworzony przez niego świat był nudny. Postanowił, więc stworzyć potwora, który wraz z nim będzie zakłócał porządek tego świata. Który będzie, chcąc nie chcąc, tworzył wspaniały chaos, który bóg tak uwielbiał! I tak powstał Shizu-chan, bestia z Ikebukuro, będąca jedyną dopełniającą boga. Tworzącą dla niego tę niedoskonałą parę~! - Izaya westchnął, osuwając się na krzesło.
- Shizuo nii-san słyszałeś? - Mairu widać znudzona tym wykładem postanowiła gdzieś zadzwonić. - Iza-nii przyznał się, że cię kocha~!
     Izaya momentalnie otrząsnął się ze swojego boskiego nastroju, gdy usłyszał wyłamywane drzwi od apartamentu.
- IZAAAAYYYYYYAAAAA-KUUUUUNNNN...! - Na dźwięk tego głosu brunet zaśmiał się nerwowo.
- No cześć Shizu-chan~! Naprawdę uwierzyłeś w te brednie moich sióstr?
- Nie... Oczywiście, że nie! Zapłacisz mi za tę pieprzoną pizzę!!! - Izayi zajęło chwilę by zrozumieć, o co chodzi. Gdy tylko tak się stało ewakuował się z pokoju. Tuż za nim poleciało jego kochane krzesełko. Brunet wskoczył na nie, korzystając z darmowego transportu i wybiegł z mieszkania. Shizuo leciał tuż za nim.
- No, co jest Shizu-chan~? Pomyślałem, że jesteś głodny~... - dokazywał, uśmiechając się wesoło. Tak, jego chaos w jego cudnym świecie. Jak dobrze, że nie był tak głupi, by siódmego dnia odpocząć~!
- Czemu ty nigdy nie odpoczywasz tylko zawsze uprzykrzasz mi życie!!! - warczał Shizuo. Izaya słysząc to zaczął się głośno śmiać.
- To chyba oczywiste, ne Shizu-chan~? Bóg nigdy nie powinien odpoczywać~... Inaczej byłoby nudno.
-----------
- No... Skoro Iza- nii~ jest zajęty... - Mairu uśmiechnęła się złośliwie i rozprostowała palce, by chwilę później zacząć stukać w klawiaturę laptopa Izayi. - Dowiedzmy się jak to było naprawdę i poszukajmy jakichś kompromitujących zdjęć, żeby uprzykrzyć życie bratu za to oszustwo~!