Shizaya- God's Game 6

Hejka wszystkim~!! dzisiaj wtorek a więc tak jak obiecałam jest God's Game 6 ... zapraszam~! 

No to teraz do Ikebukuro~! Do Shizu-chan'a~! Tylko jak go najlepiej dzisiaj zdenerwować~? Znaczy pewnie i tak wystarczy, że się pojawię, a już dostanę znak na powitanie~! Może na moje urodzinki zawiązałby go w kokardkę~? Ale to nie dziś, to za miesiąc~! Za miesiąc będę mógł denerwować Namie moim "dołem", bo mój ukochany Shizu-chan zapomniał o takim ważnym dniu~! Ach, jakże wspaniale, ta kobieta musi się rozruszać i będzie świetnym materiałem na nudę~! Oczywiście do czasu, aż się nie zepsuje~! A zaraz, miałem chyba przystopować z denerwowaniem jej, bo nie będę miał kawy, znaczy będę ją musiał sam sobie robić~! Więc kogo tu można by dziś podenerwować~? Kim, poza Shizu-chan'em, mogę się zabawić~? Kogo by tu... O Kida i Mikado, wybornie~! Tak dawno nie denerwowałem wkurzonego blondynka nr 2 (czyli Kidy). To chyba jest taki mój problem, zna mnie dwóch blondynów i obaj mnie nie znoszą, czy to jakieś fatum~? Nie, raczej moja czarująca osobowość~! A może po prostu blondyni wierzą w innego boga niż Orihara Izaya~? Tak czy owak zmienimy to~!
Ruszyłem cicho za Masaomim. Poczekałem, aż minie mu uczucie, że ktoś go obserwuje. Zawsze je miał, ale on mimo wszystko często je ignoruje, nie to co Shizuś~! Podszedłem bliżej, jeszcze bliżej i...
- Ohayo Kida-kun~! - krzyknąłem, przytulając go od tyłu. - Stęskniłeś się~? - szepnąłem mu do ucha. On odskoczył jak oparzony. Z wrzaskiem odskoczył ode mnie, padając na kolana. Ciężko oddychał. - No wiesz~... Nie musisz przede mną klękać, zwykłe "Ohayo~!" by mi wystarczyło~!
- Czego chcesz Izaya? - prawie warknął, spoglądając na mnie spode łba.
- Uuu~! Dawno nie widziałem takiego wzroku u ciebie~! Czyżbyś się bał, że znowu cię wykorzystam~? - zapytałem uśmiechnięty. - Ale uspokój się, już, już~! - Podniosłem ręce w obronnym geście, a zaraz jedną z nich wystawiłem, niemo proponując pomoc przy wstaniu.
- Nie. - odrzekł chmurno i zmierzył piorunującym spojrzeniem moją rękę. Ciekawe, co moja ręka mu zrobiła, że jest taki zły~! Przecież akurat Kidy nigdy nie pociąłem nożykiem... W sumie muszę kiedyś nadrobić ten błąd~! - Po prostu gdy sie pojawiasz zawsze zaczynają się kłopoty.
- Oi, daj spokój. - udałem zasmuconego. - Ostatnim razem te "kłopoty" sprawiły, że spędziłeś z Saki niezapomniany miesiąc miodowy~! A nawet nie podziękowałeś. - udałem naburmuszonego. Mikado cicho się zaśmiał. Yay, ten chłopak wreszcie się rozruszał~! A już się bałem, że zostanie drugą Namie~! Chociaż raczej nie chciałbym, żeby to Ryugamine mnie uświadamiał w kwestii Shizusia~!
- Nic nie zrobiłeś!!! - Wkurzył się~! Jak fajnie, 2 wkurzona dziś na mnie osoba, a mamy dopiero dziewiątą rano. I jeszcze Shizuś~! Tak, to będzie piękny dzień~! - Przez ciebie prawie zginąłem!!!
- Oi, a chwilę temu twierdziłeś, że nic nie zrobiłem~! Zdecyduj się na jedno, Kida-kun~! Bo wiesz, to był mój plan~! Co prawda Shizu-chan go trochę zmienił, ale mogę mu to jakoś wybaczyć, bo osiągnąłem to, co chciałem~! A to, że przy okazji sprawiłem ci przyjemność nic dla ciebie nie znaczy, prawda~?
- Jaką przyjemność!?!?!?!- wrzasnął wkurzony. Uśmiechnąłem się do niego rozbrajająco. Nic nie poradzę, taki już mój urok~!
- Sprawiłem, że trafiłeś do szpitala, przemogłeś się i porozmawiałeś z ukochaną, bilety na samolot spłynęły wam z znikąd i to jeszcze akurat do miejsca, które upatrzyła sobie twoja dziewczyna~! Nie mów mi, że uwierzyłeś w szczęśliwy zbieg okoliczności~!
- Ty!!!!- Spojrzał na mnie zły. Na skroni zapulsowała mu żyłka. Jak u Shizu-chan'a~! Ale ja mu przecież tylko pomogłem, prawda~? Myślałem, że będzie szczęśliwy~! (I da mi się wykorzystać jeszcze w kolejnych planach...)
- O, robisz tak samo jak Shizuś~! Tylko siły masz trochę mniej~! Choć jakby liczyć żółte szaliki i dolarsy jako twoją "siłę", to może nawet przebiłoby Shizu-chan'a~! Nie, Shizu-chana nie da się przebić~. To on wyznacza limit~!
- Oi, widzisz Mikado, - uśmiechnął się dumie - miałem rację, mówiłem ci, że... - Popatrzyłem na niego z zaciekawieniem. Przerzuciłem wzrok na jego milczącego towarzysza, który w obecnej chwili przykładał palec do ust pokazując "Ciiiii~!".
- Kida-kun~! - zamruczałem. - Ty też masz zamiar mnie uświadamiać~? Może zamiast "Dnia wzdychania na ukochaną ludzkość" powinienem nazwać ten dzień "Dniem uświadamiania swojego boga, że ma obsesję na punkcie pewnego potwora"~? No co się tak patrzycie? - Spojrzałem na ich miny, były bezcenne (O.o). - Niestety zmartwię cię Kida, nie jesteś pierwszym który mi to dzisiaj mówi~! Szkoda, nie~? Jak byś był pierwszy, to może udałoby ci się zobaczyć moje prawdziwe emocje, ale ponieważ nie... Przytulę cię na pożegnanie i ruszam szukać mojego ukochanego~! - Przytuliłem zdezorientowanego chłopaka i szepnąłem mu jeszcze do ucha: - Życz mi szczęścia~! - po czym oddaliłem się w podskokach. Skręciłem do najbliższego zaułka. Nie było nikogo. Szkoda~!
Zacząłem się śmiać jak wariat. Widzieliście ich miny~? No tak wy nie, ale wyobraźcie to sobie~! Coś pięknego~! Powinienem wcześniej wymyślić taką metodę zadziwiania ludzi~! Jest niezwykle efektywna~! I taka prosta~! Powiedzieć coś tak absurdalnego, a oni zastanawiają się, czy to prawda~! Piękne, choć w zasadzie ludzie najczęściej wierzą właśnie absurdom~! Może zażartuję tak sobie jeszcze z samego Shizu-chan'a~? Jestem ciekaw, jak cię zachowa, co zrobi~! Nawet nie będę próbował go przewidzieć i tak zrobi co innego~! I tak to go kocham~! Hahahaha~!
Widząc, że moja ulubiona zabaweczka nr 2 i nr 3 przechodzą koło zaułka schowałem się za śmietnikiem.
- Kida-kun, on żartował, prawda?- zapytał niepewnie brunet.
- Nie wiem, nie wiem~! Z nim to nigdy nic nie wiadomo, a przecież chciałem mu tylko powiedzieć, że Shizuo powinien go w końcu zabić, nie mam pojęcia co w niego wstąpiło... - Podrapał się po głowie, uśmiechając się blado.
- Kida-kun, to nie ładnie życzyć komukolwiek śmierci. - pouczył go Mikado.
- Ale mu się należy... - westchnął.
- W końcu miał rację z tobą i Saki. - przygadał mu brunet. Tak, brawo Mikado~! Broń swojego boga, ty jesteś brunetem, ty we mnie wierzysz, nie jak ci dawaj blond-heretycy~! Trzeba ich sprowadzić na właściwą drogę~!
- Nie, on niczego nie zrobiłby z sympatii do zabawek. - Wiesz jaki masz status~? Jak słodko Masaomi~! - Pewnie czegoś jeszcze chce, to tylko kwestia czasu i... - Niestety dalsza część rozmowy nie została dosłyszana nawet przez tak wrażliwe ucho jak moje. Może Namie faktycznie przytępiła mi słuch~? Oby nie~!
Rozejrzałem się dookoła. Aha, ślepa uliczka/przejście do Russia Sushi nr 4. No i zaraz dziesiąta~! Zjem sobie sushi i poczekam aż Shizu-chan będzie miał przerwę, wtedy "okaże mu moją miłość" - hihihi~! W sumie i tak miałem popracować w domciu nad rozwiązaniem sprawy z przemytu z wczoraj~! Mam 2 gangi, mam polityka, mam 2 przemytnicze szajki (W tym jedną sczeniak-san'a (czyli malutką)) i co jeszcze~? Mam Shizu-chan'a i mam swoją grę~! Teraz ustalmy jakąś fajną planszę i opracujmy plan~! A potem popatrzymy jak Shizu-chan go pięknie niszczy~! Ach, mój blondynek, moja ukochana zabaweczka~! Mądrzejsza niż wszystkie inne, choć nie wygląda~! A może to jednak tylko instynkt~? Nigdy się pewnie nie dowiem na 100% ~! Choć w sumie skoro jest lepsza niż wszystkie zabawki na planszy to może jednak nie jest taką znowu zabawką~! Jak ja mam cię nazwać Shizu-chan~? Jesteś potworkiem, ale moim potworkiem, jedynym któremu udaje się ze mną grać~! Jedynym którego nie mogę pokonać. Jedynym który mnie nie nudzi. Jedynym który jest dla mnie wyzwaniem.
- Shizu-chan jesteś tym jedynym~!!! - wykrzyknąłem uradowany i okręciłem się wokół pierwszej lepszej rzeczy... A ową "rzeczą" okazał się Simon~!
- I...Izaya zjesz su... - zaczął, ale jakoś chyba nie mógł wyjść z szoku, że wykrzyknąłem coś takiego~! W sumie jak się tak zastanowić to... faktycznie brzmiało jakbym się zakochał~! Ale ja przecież tylko... mówiłem, że jest jedynym który może grać przeciw mnie, co w tym złego~? No chyba jednak Simon nie zrozumie mojego wyjaśnienia~! Trudno, go też wkręcimy w zabawę z "miłością do Shizu-chan'a". Nagle usłyszałem rosyjski: - Czyli jednak przemyślałeś moją wypowiedź sprzed ponad miesiąca? Doszedłeś do wniosku, że masz jednak Shizuo complex?
- Buu~! Simon, to ty wymyśliłeś taką fajną nazwę, wredny~! I czemu ty też o tym mówisz~? Ustaliliście taki dzień~? Bez mojej zgody~? Bez zgody boga~? - zapytałem. W mojej cudownej łepetynie już układał się plan. Plan na podwójną "Love War" w Ikebukuro~! Ach, już nie tylko gangi, o nie, nie~! Teraz zrobimy przedstawienie~! I biedny Shizu-chan będzie zbyt zajęty dementowaniem plotek, żeby popsuć mi plany~! Może to będzie mój szach, Shizu-chan~! Patrz uważnie~! Oglądaj naszą grę, wiesz czemu~? Bo na jej szali położone są życia nasze i całego miasta~! Czy to nie ekscytujące~? Życie i śmierć są tak różne, a dzieli je taka cienka granica~! Ktoś kiedyś mówił, że miłość i nienawiść też, prawda~? Może dzięki temu się we mnie zakochasz i zdobędę nad tobą władzę~? Ja zdominować CIEBIE~? Nie żartuj, Shizu-chan~! Ta gra się nigdy nie skończy i dobrze o tym wiesz~! Ale mimo to nie jest wcale monotonnie, prawda~? Cały czas ją urozmaicamy~! Dodajemy nowe poziomy i karty, nowe pionki i ulepszenia, wszystko by grać w tę boską grę, prawda~?
Wszedłem do lokalu, zamówiłem ootoro i usiadłem sobie przy stoliku~. Miałem stąd widok na wchodzących ludzi i na ulicę z przejściem dla pieszych, przy którym Simon rozdawał ulotki. Ach, ilu tu ludzi, ile pionków, może jest wśród nich kilka takich, które ubarwią nam rozrywkę~? Co myślisz, Shizu-chan~? I co ważniejsze, gdzie jesteś~? Chce już się pobawić~! Poraz kolejny usłyszeć twój krzyk, znowu się z tobą ganiać, jak zawsze a mimo to nigdy nam się nie znudziło, prawda~? Wnioskuję, że ci się nie znudziło po tym, że nie przestajesz, że nadal próbujesz i dlatego też jesteś taki niezwykły~! Kto by się nie poddał po 7 bezowocnych latach~? Nikt, żaden człowiek, tylko mój Shizu-chan~!
Tak, nasza wspaniała gra zaraz się zacznie~! Kolejna runda~! A ta gonitwa, która będzie mieć miejsce za chwilę to tylko preludium przyszłych wydarzeń~! Zobaczysz, Shizu-chan~! Tym razem też bedzie wspaniale~! Ciekawe czy i tym razem będzie remis~! Jak myślisz~? W naszej grze, gdzie bóg gra przeciwko demonowi/potworowi, ja i ty już zawsze, zawsze będziemy się tak wspaniale bawić~! Całe miasto do naszej dyspozycji, taka wielka plansza, tyle różnych pionków~! Tyle kart, tyle opcji, tyle zabawy~! Ty i ja, bóg przeciwko potworowi, stojący po przeciwnych stronach, walczący z przeznaczaniem... Nie, układający nić powiązań znaną przez zwykłych ludzi jako przeznaczenie. Ich los leży w naszych rękach, wystarczy jedna zachcianka, jeden nierozważny ruch i wszystko przepadnie~! Wszyscy którymi kierujesz, wszystkie pionki mogą obrócić się przeciwko tobie, przegrasz przez jeden mały ruch~! Czyż to nie ekscytujące~? A więc, teraz Game Time~! 
Zaskoczyłem z uśmiechem z krzesełka na którym siedziałem. Stanąłem z rękoma podpartymi na biodrach, z tym uśmieszkiem którego tak nienawidzisz, z tym, który przy którym nie potrafisz się skupić na niczym innym poza mną~! W tych momentach patrzysz tylko na mnie~! Nie obchodzi cię cały świat, liczę się tylko ja~! Czy to nie wspaniałe Shizuś~???
Dzwonek w drzwiach zadzwonił, oznajmiając przyjście nowego klienta. Do baru szedł Tom, uśmiechając się słabo do Simona.
- Yo Simon, Shizuo ma jakąś depresję czy coś, wiesz co mogłoby go rozweselić~? A ja proszę o... - Shizu-chan masz depresję~? Wiesz że to 2 z 3 kroków do próby samobójczej~? No jasne, bo wiesz, trzecim krokiem jest dach, albo pędzący pociąg, albo jakieś fikuśne tabletki, albo najbardziej sztampowy pistolet na skroni~! No, może jeszcze dodam coś ostrego i woda~! Powolne wykrwawienie~! Ale ty mi tak nie zrobisz, prawda~? Bo to ja jestem twoim lekarstwem na depresję~! Tylko ja potrafię cię wprawić w taką wściekłość, że niszczysz znaki i budynki~! Tylko ja sprawiam, że wychodzi z ciebie demon~! Czyż to nie wspaniałe, potworku~? Chyba ja też jestem twoim jedynym~!
- Yo Simon, daj cokolwiek... - westchnął, wchodząc do baru i gasząc papierosa. Wow, faktycznie ma podkopany nastrój~! Żeby mnie nie wyczuć~? To jest z tobą źle Shizuś~!
- Ohayo kochanie~! - krzyknąłem, podchodząc do nich. - Co się stało, ta niedobra strzykawka nadal ma nad tobą władzę~? Widzę, że tak~! No to może zdobędziesz się na takie gorące wyznania jak wczoraj w nocy, co Shizu-chan~?
- Kochanie!? Strzykawka!?!? Gorące wyznanie?!?!?! Wczoraj w nocy?!?!?!?!?! - Tom z każdym następnym słowem był coraz bardziej zaszokowany. A mnie coraz bardziej bawiła ta sytuacja~! Spojrzałem na Shizuo. Może ma już jakiś stolik w ręce i celuje nim we mnie~? Ale nie, on stał z szeroko otwartymi oczyma patrząc na mnie, z jakimś przerażaniem??? Czyżby mi uwierzył~? Nie, niemożliwe... Znów mnie zaskakujesz, co, Shizuś~?
- Tak, Shizu-chan ci nie mówił~? A szkoda, to była wspaniała noc~! - westchnąłem z rozmarzeniem. - Musimy to kiedyś powtórzyć, Shizu-chan~! - Może już jest dość wkurzony~??? W końcu wygaduję takie głupstwa, nie może przecież wierzyć, prawda~?
- Shi... Shizuo co się wczoraj stało? - zapytał Tanaka, z przerażeniem wpatrując się w blondyna. On obdarzył go jeszcze bardziej skołowanym wzrokiem niż mnie przed chwilą... No co jest, Shinra mówił, że będzie pamiętał wczoraj~! Jak nie, to nici z zabawy~...
- Ja... Ja nie pamiętam wszystkiego, tylko urywki... Ta gnida do mnie przyszła i... Chyba go wpuściłem. - Rozmasował sobie skroń. - Ach nic więcej nie wiem, tylko rano znalazłem to na kanapie. - Westchnął, pokazując Tom'owi... Nie wierzę!
- Mój nożyk~! - ucieszyłem się, chwytając przedmiot w łapki. - Dzięki Shizu-chan, a myślałem, że straciłem go bezpowrotnie~! Musiał mi wczoraj wypaść ze spodni, jak na twojej kanapie...
- Dobra, dobra dość się nasłuchałem, załatwcie to między sobą, Simon jakby co interweniuj proszę... - westchnął, odebrał swoje sushi i siadając najnormalniej w świecie na krześle zaczął jeść.
- Ej gnido, ty wszystko pamiętasz, nie? - zapytał, chwytając mnie za bluzę i podciągając do góry. - Więc gadaj jak to się zaczęło, co żeś zrobił!!!- wrzasnął. 
- No już dobrze, dobrze, zaczęło się od... - Chyba jednak poudaję jeszcze trochę tę miłość, to zbyt fajne żeby przestać~! Pocałowałem blondyna w usta, cmoknąłem go, tak po prostu~! To było nawet fajne~! Niestety, chyba Shizuo nie poczuł tego samego, bo skamieniał~! Na szczęście dla mnie poluźniając, a nie zaciskając uścisk. - Ne Shizu-chan, to teraz mnie goń~! Nie powiem ci nic więcej póki mnie nie złapiesz~!
- Nie jestem pewien, czy chcę wiedzieć... - westchnął.
- Oi kochanie, ranisz mnie~! - Objąłem ramiona dłońmi, symulując smutek i odtrącenie. - A co jeśli to tylko gra~? A co jeśli to prawda~? A może miałem na celu zarażenie cię czymś~! Nie odpowiem, puki mnie nie złapiesz~! - zaśmiałem się, przeskakując mu pod ramieniem i biegnąc w stronę wyjścia. 
- I-za-ya-kun... - wysyczał odwracając się w moją stronę.
No i to ja rozumiem, zaczynamy zabawę w berka~! Berkiem jest... Shizu-chan~! Zberkowałem go co prawda w dość niekonwencjonalny sposób (całus), ale i tak się liczy, więc gotowi... start~!!! 
Ej to ja miałem ogłosić start, a nie krzesło przelatujące tuż koło mnie i uderzające w gong~! Chyba się fochnę, Simon powinien zmienić wystawę na mniej japońską, albo przynajmniej bez gongu, bo jak ja mam krzyczeć "start" gdy zagłusza mnie taki wielki talerz~?

<< poprzedni rozdział     następny rozdział >>