FzA Shitsuo x Hibiya - ,,Najlepszy prezent dla mnie"

Ooohaaaaayoooooooo~! :33
*podskakuje ze szczęścia* Witam was w tym cudownym dniu~! ...Dobra, nie wiem, czy będzie cudowny, ale nieważne~! W końcu mogę to dodać~! Yaaaay, tyle na to czekałam~! X33
Nom~! A więc~...
Khem, coś miałam dodać~... X3"
A tak~!
Niech Ferie z Alterami się rozpoczną~! :33
I tak poza tym, Fluffery-chan, miłej studniówki~! ;33 To w żadnym bądź razie nie powinno cię stresować, po prostu życzymy ci dobrej zabawy~! ;33

A teraz, nie przedłużając~! Zapraszam na jedną-z-nielicznych-miniaturek-jakie-mi-się-spodobały~! X33 Jako, że nie było od mnie fick'a na urodziny Shizusia, to też możecie potraktować jako małe wynagrodzenie z mojej strony~...
K:Też mi wynagrodzenie *prycha* obie miałyśmy po tyle samo notek na FzA napisać a ty tłumaczysz się udawanym zadośćuczynieniem.... nieuczciwe to Inu-chan :P

Enjoy~! :33

- Ne, ne~! Hiiibiiiiiyaaaaa-chaaan~! - Psyche z głośnym śmiechem podleciał do Hibiyi siedzącego na kanapie i zasłonił mu oczy. - Zgadnij kto too~!

- Psyche, plebsie, zabieraj ręce. - mruknął Hibiya z wyższością. - Wszyscy wiedzą, że to ty, to słychać.

- Zgadłeeś~! W nagrodę dostaniesz czekoladę~! - Różowy klon Izayi wyciągnął nie wiadomo skąd tabliczkę mlecznej czekolady i położył "księciu" na kolanach.

- Dla mnie...? - zdziwił się mimowolnie, po czym znów prychnął z wyższością. - Nie trzeba było. Nie jem takich rzeczy, od tego się tyje...

- Więc dbasz o linię? - rzucił złośliwie Delic, pojawiając się znikąd i opierając się nonszalancko o ścianę.

- W-wcale nie! - Hibiya zrobił się lekko czerwony. - A zresztą, przejdźmy w końcu do tematu! - zarządził władczo. - Shitsuo ma niedługo urodziny. Jako, że to mój sługa, wypadałoby mu coś podarować w prezencie. Dlatego zwołałem was jako swoją radę, żebyście podali mi jakieś propozycje. - stwierdził pewnym siebie głosem. - Kto pierwszy?
- Jaaa~! - Psyche, mimo, że Tsugaru posadził go koło siebie na kanapie i uspokajał, nadal był pełen werwy i energii. A także, na nieszczęście Hibiyi, pomysłów... - Powiedz mu z tej okazji wszystko, co do niego czujesz~! Potem możesz obwiązać się wstążką i położyć na łóżku~... Albo inaczej~! Obwiąż się kokardką i czekaj w łóżku, a jak już skończycie, to powiedz mu, jak bardzo go kochasz~! ...Albo jeszcze lepiej, jeszcze lepiej~! - Podskakiwał na kanapie, pełen szczęścia. Dopiero gdy Tsugaru położył mu dłoń na ramieniu i szepnął coś do ucha, trochę się uspokoił.
- Może spróbuj z wyjściem, spacerem po waszych ulubionych miejscach, czy coś...? - spytał Tsugaru, wyciągając swoją nieodłączną fajkę.
- Ja najbardziej lubię siedzieć w mojej posiadłości. - odpowiedział Hibiya. Na propozycje Psyche nie odpowiedział z wiadomych powodów... Po prostu były za głupie!
- A on...?
- A on siedzi ze mną. Gdy wybieram się na wycieczkę, towarzyszy mi, ale przystajemy w miejscach, które podobają się mnie. - odparł, jakby to była najoczywistsza rzecz pod słońcem. W sumie... była. Tylko, że w tej chwili stracił ciekawy pomysł na prezent... Znał tylko jedno miejsce, które Shitsuo lubił równie mocno, co on. Jego wielkie łoże... Ale "książę" w życiu nie przyznałby się, że naprawdę lubi, jak to robią... - Tak w ogóle, gdzie podziali się Tsukishima i Hachimenroppi? - burknął, wodząc wzrokiem po pomieszczeniu. Nie było ich, tak samo jak nie było Psy420 i Vi138. Choć tych ostatnich nie było, bo dla małego królewicza nie mieli nic mądrego do przekazania... Tymczasem Tsuki i Roppi mogli się na coś przydać...
- Nie przyszli. Roppi nie chciał. - odezwał się Delic.
- W takim bądź razie twoja kolej! - naburmuszył się Hibiya. - Jaką masz propozycję???
- Ja~? Normalną. - prychnął. - Raz wykaż inicjatywę i zrób dla niego coś miłego... Na przykład nie traktuj go jak swojego sługi.
- Odpada. Shitsuo lubi być traktowany jak mój sługa, bo on JEST moim sługą. - odpowiedział natychmiast. Nie wyobrażał sobie,  żeby mogło być inaczej... Dopóki miał nad nim władzę, Shitsuo nie mógł odejść, zostawić go, czy nawet szukać sobie innego "pana"...
- A może jednak spróbowałbyś być szczery wobec siebie i niego? - prychnął Delic z kpiną w głosie.
- Jestem szczery! - warknął Hibiya groźnie. Oczywiście, że był szczery... Chciał go mieć przy sobie i związał go kontraktem wobec siebie... To chyba było dostatecznie szczere...?
- Jasne...
- Może powinieneś spełnić jego trzy dowolne życzenia? - odezwał się Sakuraya, stając w drzwiach.
- Dowolne...?
- Ja wiem~! - Psyche aż podskoczył. - Zrób mu ciasto~! Pomogę ci, znam się na tym~! Zrobimy jasny biszkopt i maaasę różowego lukru~! Albo tęczowego~! Jak wolisz~???
- Żadne z powyższych... - westchnął ciężko i wstał. - Dobra, plebsy! To mi w niczym nie pomoże. - prychnął z wyższością. - Sam wymyślę najlepszy prezent dla niego! I pamiętajcie, obowiązuje was poufność! - Zadarł wysoko podbródek i wyszedł z pokoju. Gdy tylko wyszedł, wsiadł na swoją ukochaną klacz i pognał do swojej posiadłości.

- Hibiya-sama, masz ochotę na deser? - spytał usłużnie Shitsuo widząc, że jego książę krząta się po kuchni.
- Nie. Mam ochotę, żebyś sobie stąd poszedł. Poszukam sobie tego czegoś sam.
- Jesteś pewien?
- Nie. Znaczy się tak! Idź już. I nie waż się podglądać. Zajmij się moją biblioteką. Trzeba odkurzyć całe południowe skrzydło. To ci pewnie zajmie ze trzy dni. No, idź już.
     Coraz bardziej nerwowo szukał produktów na ciasto. Musiał je zrobić na dziś, a przecież nie prosił nikogo o pomoc... Musiał sobie poradzić... A zupełnie się na tym nie znał... Wczoraj znalazł przepis, jednak wydawał się aż nazbyt skomplikowany, nawet z użyciem nowoczesnych robotów kuchennych. Co to będzie...? Wyjdzie...? W końcu Shitsuo zawsze robił mu tort na urodziny...
- Jak sobie życzysz, Hibiya-sama. - Shitsuo skłonił się przed nim z ledwo skrywanym uśmiechem. - W takim bądź razie zajmę się biblioteczką. - oznajmił i wyszedł. Oczywiście, że na razie miał zamiar zająć się książkami... Jednak to nie mogło zająć dużo czasu, bo skrzydło południowe odkurzał w zeszłym tygodniu. Nie miał zamiaru tak potulnie słuchać swojego rozkapryszonego książątka. Domyślał się, o co chodzi i chciał to sprawdzić...

     Hibiya był cały ubabrany w mące, czekoladzie i lukrze. Po wielogodzinnych przygotowaniach w sekrecie stworzył w końcu nie spalone i nie zakalcowate ciasto. Teraz z zadowoleniem, w przekrzywionej koronie, dekorował je żółtym lukrem. Żółtym, żeby kojarzył się z nim, oczywiście. Sam zrobił nawet lukier. Teraz nakładał go... Zgodnie z instrukcją, jak tylko umiał. I mimo, że cały policzek, a także włosy i ubranie miał wysmarowane tym lepiącym się świństwem, był zadowolony z siebie. Jego pierwszy porządny wypiek. Przekładany kremem, odrobinę przechylający się na prawo, ubabrany żółtym lukrem tort. Teraz jeszcze musiał wziąć rożek z folii i czerwonym lukrem napisać "Sto lat Shitsuo". Ostatni etap...

     Shitsuo przyglądał się jego poczynaniom przez szparę w drzwiach. Uśmiechał się szeroko, z satysfakcją i pewnym rodzajem rozczulenia. Mimo, że jego książę zwykle pokazywał mu, gdzie jego miejsce i że "jest tylko sługą", teraz już od kilku godzin męczył się ze zrobieniem odpowiedniego tortu. Jeszcze zapewne gdy mu go wręczy stwierdzi, że "to nic takiego", albo, że "był kupiony". Naprawdę, gdyby Shitsuo nie podglądał go tyle razy w jego poczynaniach, być może nawet by uwierzył. Ale znał go lepiej niż ktokolwiek inny, znał jego prawdziwe oblicze i dobrze wiedział, ile wysiłku wkłada w uszczęśliwianie ludzi, na których mu zależy, choć w końcowym efekcie nawet im o tym nie mówił. Shitsuo to doceniał. Śmiał się z jego niezdarności, podstawowych błędów i nieporadności, a mimo wszystko podziwiał, że w to wszystko wkłada tyle wysiłku i uczucia. Choć on też nie mówił o tym głośno. Pewnie za karę musiałby sprzątać w stajni przez najbliższe trzy miesiące...

     W końcu się udało. Hibiya schował tort do szafy, chyłkiem wyjrzał, czy nikogo nie ma na korytarzu i pobiegł do swojej komnaty, by wziąć prysznic i się przebrać. Ukrył pobrudzone ciuchy z zamiarem wyrzucenia ich później i poszedł szukać Shitsuo.
     Tak jak się domyślał, zgodnie z jego rozkazami, jego sługa był w bibliotece i odkurzał regały. Uśmiechnął się na ten widok. Całkowicie posłuszny. Więc musiało mu zależeć na tej pracy. Na pracy dla niego. Tak powinno być.
- Shitsuo! - zawołał go.
- Tak, Hibiya-sama? - Shizuo-kamerdyner odwrócił się i spojrzał na niego pytającym wzrokiem.
- Zarządzam zebranie. - Hibiya przybrał najsurowszą minę, na jaką poważyłby się w tych okolicznościach. - Wyglądana to, że znów czegoś nie dopilnowałeś. Muszę pomyśleć nad karą dla ciebie.
- Tak, Hibiya-sama. - Mina Shitsuo stała się obojętna i chłodna. Skłonił się lekko.
     Hibiyi coś ścisnęło się w brzuchu. Był dla niego zbyt surowy i udawał, że zapomniał o jego urodzinach... Czy to nie za wiele?
     Zaraz jednak skarcił się w myślach. Przecież miał prawo urządzać mu taką niespodziankę! Nagroda bardziej cieszy, gdy myślisz, że dostaniesz karę!
- Widzę cię w jadalni za piętnaście minut. - rzucił na odchodne i wrócił do kuchni. Teraz pozostało mu czekać...

     Shitsuo pod obojętną maską śmiał się ile wlezie. On naprawdę nic nie wiedział... Przecież tak łatwo było się domyślić, że on wie, o co chodzi... Jego książę był jak zwykle słodki i naiwny...
     Czym prędzej skończył udawanie, że odkurza regały, czego i tak nikt nigdy nie sprawdzał, i poszedł do jadalni, po drodze zmieniając tylko rękawiczki.

     Hibiya niósł tort. Świeczki miał w kieszeni, tak samo zapałki... Najważniejszy teraz był tort. Przemierzył z nim korytarz, przystanął przed jadalnią, stanął bokiem, otworzył nawet drzwi od jadalni łokciem i zrobił parę zdecydowanych kroków... Po czym potknął się o swoją pelerynę i runął jak długi prosto w ogromny, własnoręcznie robiony tort.
     Przez chwilę panowała zupełna cisza. Hibiya leżał, starając się nie okazywać smutku. W końcu jego duma księcia mu na to nie pozwalała. Powinien okazywać swój majestat nawet w takiej sytuacji i jakoś z tego wybrnąć.
     Ale był tu tylko z Shitsuo. I leżał twarzą w jego torcie.
     Po paru chwilach dało się słyszeć kroki. Hibiya został wyciągnięty z tortu i postawiony na nogi.
- Hibiya-sama? - spytał Shitsuo bez emocji. Choć ta sytuacja dla niego wyglądała przekomicznie...
     Mały królewicz przetarł oczy i spuścił wzrok. Choć powinien patrzeć dumnie przed siebie, tak naprawdę chciało mu się tylko płakać. Cały wysiłek na marne... Już nie uczczą urodzin Shitsuo...
     Nagle poczuł, jak coś zbiera krem, ciasto i lukier z jego twarzy. To nie była chusteczka, ani nawet rękawiczka...
     Shitsuo oblizał palec z resztek rozciapcianego tortu.
- Hibiya-sama, sam go robiłeś? - spytał zaskoczony i nie czekając na odpowiedź, nachylił się nad nim i zaczął zlizywać ciasto z jego szyi, policzka, ust...
- Nnn... - Próbował zaprotestować, ale Shitsuo pogłębił pocałunek i tym samym dał mu skosztować tortu. Był pyszny... Choć ani wcześniej, ani tym bardziej teraz na taki nie wyglądał. - Ale Shitsuo... Chciałem, żebyśmy zjedli go normalnie, razem... - burknął, ukrywając pod tym swoje rozżalenie. - Miałem ci go podarować jako prezent...
- Nie szkodzi. - Przerwał mu Shitsuo, zbierając nieco kremu z czubka jego nosa. Po chwili Hibiya poczuł, jak się unosi, a raczej jak jego "sługa" go unosi i sadza na stole, po czym zaczyna zlizywać papkę z ciasta z jego odsłoniętych obojczyków. Jego ręce już unosiły koszulkę Hibiyi, sunąc po bokach, jednak niebezpiecznie szybko zbliżając się w stronę sutków. - Ty jesteś najlepszym prezentem dla mnie, Hibiya.