ROZDZIAŁ 3 - Wkurzający Komar

Hejo kochani~...

Sprawa pierwsza - Zachęcam do klikania w banerek po prawej ;) PustaMiska sama się nie napełni~...

Hm... poza tym nie wiem co powiedzieć XD Mam nadzieję, że matury były wam udanymi i... zapraszam do czytania.
A już wiem co miałam powiedzieć. Smuci mnie tak małe zainteresowanie wampirkiem :C to tylko tyle chciałam XD
Enjoy~!

Hai haai~!!!
Witam~! No więc jak nam pani przeczytała tekst do matury od czytania ze zrozumieniem, to zaczęłam wam współczuć. Za rok będę miała to samo więc tym bardziej współczuję~!!!
To dziś tak na osłodę Komarek~... Ostatnio to dobetowałam do końca i jestem z siebie dumna. =w=
No to miłego osłodzenia życia~...
Enjoy!

- Dobrze już dobrze, przecież tego nie chcemy Shizuś~! - Uśmiechnął się, układając wygodniej w kieszeni. - A właśnie, co chciałeś mi powiedzieć zanim pojawił się ksiądz~?

- Hmmm...? Już nie pamiętam. - Zastanowił się. - Ta, zupełnie nie pamiętam... - Wyszedł na korytarz i zakluczył swoją celę. Klucz położył koło Izayi. - Przypilnujesz, czy mam go przełożyć? - W końcu klucz mógł go obić... Jak był taki mały.

- Przypilnuję. - Złapał z chęcią metal w łapki. - Naprawdę nie pamiętasz? - spytał smutno. - To chyba było coś ważnego... - podsunął licząc, że może Shizuo się to przypomni.

- Hmm... Nie bardzo. Ale jak to coś ważnego, to jeszcze mi się przypomni. - Wzruszył ramionami. Tak jakoś pusto było bez jego krzyża... Dziwnie za lekko... Napotykając zakonników witał się z nimi krótko. Tu już nie pogadają, nie przy innych...          

- Ej... Ale jakbyś wiedział to byś mi powiedział prawda? - Spojrzał na niego niepewnie. - Pamiętaj, teraz mam broń! - Zadzwonił ostrzegawczo kluczami. - Nie wpuszczę cię do pokoju!

     Popatrzył na kieszeń, rozbawiony. Tyle chyba starczyło za odpowiedź... Wyszedł na zewnątrz, rozglądając się uważnie.

- Jakbym pamiętał to bym powiedział. A teraz nie pogadamy... Nie chcę wyjść na szaleńca. - mruknął i odszedł w stronę stajni.

- Możesz myśleć Shizu-chan~... - zapewnił go. - W ten sposób będziemy mogli rozmawiać bez przeszkód~! - dodał, wygodniej moszcząc się w kieszeni. Klucze niewygodnie go uwierały w niektórych miejscach.

- "Teraz mi to mówisz?" - spytał w myślach. - "A ja cały czas jak ten debil gadałem do siebie... Hej, czy to znaczy, że ja też słyszę wszystko, o czym myślisz...? Czy tylko to, co chcesz mi przekazać?" - Przywitał się z drugim bratem, który już pracował i wziął widły.

- Mówiłem ci już na początku... - Wydął usta niezadowolony, że blondyn go nie słucha. - I nie. Ja słyszę wszystkie twoje myśli, ty tylko to co chcę ci przekazać. To w końcu ja mam wampirze talenty nie ty, prawda?

- "To jest kompletnie nie fair..." - wywarczał w myślach, nie mogąc powstrzymać zmarszczenia brwi.

- Coś nie tak, Heiwajima?

- Nie, wszystko w porządku... Tylko coś tu cuchnie.

- Tym razem to nie ja! - Egzorcysta usłyszał głosik w swojej głowie. - A swoją drogą Shizu-chan wiesz, że teraz mogę też pojawiać się i podpatrywać twoje sny? - Zagadnął sprytnie ukrywając fakt, że wcześniej również mógł i nawet tak robił... no czasami.

- "Sny...? Wara od moich snów!" - W końcu za sny nie odpowiadał... A znając go nawet jako komar będzie mu je wypominał, jakby miał na nie wpływ... A może nie? Może w tej formie nie okaże złośliwości...? W sumie całkowita nowość, ta jego nowa forma... - "W ogóle to wyjdź mi z głowy jak nie masz mi nic do powiedzenia..."

- Nie jestem komarem. Jestem wampirem… - powtórzył konsekwentnie wcinając się w słowa blondyna. Dosłuchał do końca i dodał. - Ależ ja mam bardzo dużo do powiedzenia. - prychnął uśmiechając się z wyższością. - Żyję na tym świecie już setki lat, mam więc bogatą wiedzę którą chętnie się podzielę. Czyż nie jestem wspaniałą osobą do dyskusji Shizu-chan~?

- "Nie... Chcę popracować w ciszy. Używam mięśni to nie używam mowy, ok? Po prostu daj mi chwilę. Tym szybciej wrócimy do pokoju..." - mruknął w myślach i zajął się nabieraniem siana w ręce, szybko przerzucając większe ilości.
- A co? - zamruczał kusząco. - Już chcesz być ze mną sam na sam w pokoju? Zamknąć drzwi i wyrzucić klucz? Niegrzeczny się robisz Shizzy... - mruczał zadowolony mu w myślach. - Podoba mi się to.

- "Ha. Ha. Bardzo śmieszne... Celibat mnie obowiązuje, masz pojęcie?" - O ile dało się przesyłać emocje w myślach, starał się przesłać mu zadowolenie. -"Chyba nici z twojego planu... Ja nic takiego nie planowałem."

- Celibat jest tylko umową, zawsze można go złapać. - mruczał dalej. - Poza tym możemy potem zrzucić winę na mnie. I tak jestem wielkim grzesznikiem i nie odpowiadam przed twoim Bogiem. Co ty na to Shizzy~... - mruczał uwodzicielsko. Jeśli pokusi Shizuo w tej formie, może uda mu się później namówić go na szybki numerek gdy już wróci do normalnych rozmiarów? W końcu... wystarczy żeby Shizuo zaczął o nim myśleć w "tych" kategoriach, prawda?

- "Ej, komarze... Bez urazy, ale jesteś wielkości mojej dłoni." - parsknął w myślach. - "To raczej trochę nie tego... Niemożliwe. Poza tym mówiłem, że chcę popracować w ciszy. Znowu mnie nie słuchasz..."
- Ja cię nigdy nie słucham w tego typu sprawach~... Gdybym słuchał byłoby nudno... nie uważasz? - Zachichotał cicho. - Ne Shizzy nie łatwiej ci przerzucać to siano widłami? Tam w kącie stoją... - podsunął mu. - A co do naszego "małego numerka" to myślałem o tym w ramach podziękowania za opiekowanie się mną~... Oczywiście gdy już wrócę do formy właściwej.

- "Nie nudno, a spokojnie..." - mruknął i olał widły, podnosząc większe ilości siana. - "Tak idzie szybciej. A co do "podziękowania" to dzięki, ale odmówię... z pewnych powodów." - mruknął. Choć oczywiście myśl o tym, że nie ma zamiaru tego robić, już szczególnie z wampirem przemknęła mu przez myśl zaraz po myślach o pokusie, by jak najszybciej ją zneutralizować.

- Z jakich powodów~? Chodzi ci o to, że jestem facetem? - jęknął smutno. - Pomyśl o plusach! Nikt cię nie będzie szantażował... I nie będziesz miał niechcianego dziecka... - przekonywał pchany szczęściem po tym jak usłyszał myśli blondyna. Egzorcysta przez chwilę, może nieświadomie, ale naprawdę rozważał taką opcję!

- "Nie... Nie mam ochoty, poza tym jesteś wampirem... I jak by nie było jeszcze dziś miałem cię za wroga. Pamiętasz o tym jeszcze?" - Otarł pot z twarzy i przygryzł swędzący kciuk. Ten sam, który wcześniej ugryzł Izaya... Chyba naprawdę komar mu pasował, jak teraz go to swędzi. Westchnął i wrócił do rzucania siana.
- Ale ja ciebie nigdy nie miałem za wroga, Shizu-chan... - przyznał kuląc się w kieszonce. - Nie mam ci za złe ani wyzywania mnie, ani atakowania ani zmienienia mnie w... to. Nie mógłbyś po prostu przez te kilkanaście minut udawać, ze jestem zwykłym człowiekiem? - zapytał, choć już wyraźniej przygaszony.

- "Ta... Mógłbym. Ale nie znaczy to, że będę z tobą spał. To, że nie masz kogoś za wroga nie znaczy jeszcze, że będzie ci służył do zaspokajania się - to chyba logiczne? Prawda?" - Ponownie zmarszczył brwi. Fakt, że go może teraz nie nienawidził... Ale to nie znaczyło, że będzie z nim to robił, nawet jako podziękowanie... Co to w ogóle za pomysł...? Jeszcze aż tak niewyżyty nie był... No może i był, ale wolał choć udawać, że pilnuje się zasad.

     Izaya westchnął.
- Mnie to nie obchodzi. Wszystko mi jedno, chcę tylko żeby Shizu-chan był szczęśliwy. W normalnej formie mi się to nie udawało, w tej przynajmniej się uśmiechasz... ale liczyłem, że będę mógł sprawić, że poczujesz się jeszcze lepiej. - mruknął. - Zapomniałem dodać, ta forma jest zbyt mała i głupiutka żeby kłamać, albo mieć ukryte cele czy motywy... - dodał od niechcenia. - Poza tym słyszę twoje myśli Shizu-chan. - zwrócił się do niego. - Wszystkie. Rozumiesz?

- "No i co...? Myśli nie powstrzymam..." - Przykucnął, udając zmęczonego nieco i wyjął go z kieszeni, przypatrując mu się. - "I tak jest mi całkiem wesoło, więc tym jednym się martwić nie musisz." - zapewnił, po czym puknął go lekko w czółko. - "A teraz skończ z tym tematem, bo się nie skupię na tym sianie i nie będzie obiadu..."
- Cieszy mnie, że chociaż one są. - przyznał, z chęcią tuląc się do blondyna. Jego ogonek oplótł jeden z paców Shizuo i za nic nie chciał puścić. - Ja już się najadłem, a przecież obiad i tak dostaniesz, w końcu byłeś na misji i zabiłeś wampira!

- "Nie zakładałbym się... Kto nie zdąża, ten nie ma." - Wzruszył lekko ramionami i uśmiechnął się lekko, widząc stworzonko tulące się tak do jego dłoni. - "No... Bo mi dłoń udusisz..." - zaśmiał się w myślach.

- Nie uduszę~! - zapewnił. - Czuję jak płynie tędy krew. - Przejechał palcami po palcu blondyna. - A co do waszego obiadowego zwyczaju... jest głupi. - fuknął wracając do tulenia ręki. - Ne Shizu-chan... Pachniesz sianem. - mruknął, przykładając czoło do palca blondyna.

- "Może ty jesz jak się człowiek napatoczy, ale ja jakoś nie... I ciężko nie czuć, jak jesteś taki malutki, komarze." - uśmiechnął się znów, mimowolnie i pokręcił palcem, przy okazji ruszając łepkiem Izayi na boki. - "To źle, że pachnę sianem? Potem będę pachniał łajnem... I końmi."

- To lepiej już pachnij sianem. - stwierdził łapiąc się mocniej palca żeby nie spaść gdy blondyn nim ruszał. - I nie jestem komarem. Jestem wampirem!

- "Tak, tak komarze." - Uśmiechnął się wrednie i położył go na drugiej dłoni. - "A teraz wracam do pracy, więc chodź do kieszeni." – Wyjrzał zza wozu. Faktycznie już drugi zakonnik zbliżał się z pracą w jego stronę...

- Jestem wampirem! - krzyknął chowając się w kieszonce. Miał nadzieję, że człowiek który tu przyszedł nie zauważy, ze Shizuo ma dość... rozbieganą i wiercącą się kieszeń.

- "Dla mnie jesteś komarem." - uparł się widząc, jak tego to denerwuje. W końcu widział, co takiego interesującego jest w tych nerwach... Wrócił zaraz do przenoszenia siana. Trochę jeszcze mu to miało zająć, ale jak się postara i zgłodnieje...

- Nie żartuj sobie ze mnie! - prychnęła kieszonka. - Nie przypominam sobie żebyśmy zamienili się rolami Shizzy...

- "A ja przypominam..." - Pogłaskał kieszonkę i powstrzymując niemy śmiech. - "No, już cicho, cicho... Pracujemy teraz, tak? Jak nie pomagasz to chociaż nie rozpraszaj."

- Przecież pomagam~... - mruknął nadstawiając się do głaskania. Shizuo miał takie ciepłe i przyjemne dłonie. - Trzymam klucze, prawda?

- "Ach... No tak, byłbym zapomniał." - stwierdził z mimowolnym rozbawieniem. W końcu... Taki maluszek, który pomaga pilnując kluczy był naprawdę całkiem zabawny...

- Widzisz jaką odpowiedzialna pracę wykonuję? - Wypiął dumnie małą pierś. - Na pewno jest bardziej efektywna niż przerzucanie siana! Beze mnie nie wejdziesz do pokoju. - Wyszczerzył się wesoło.

- Ahaa... Zakład? - spytał rozbawiony, nieświadomie wypowiadając to na głos. Gdy się zorientował, popatrzył na zakonnika, który wgapiał się w niego z rozdziawionymi ustami. - Hm... Trochę odleciałem... Jestem przemęczony po dzisiejszej walce. - stwierdził, wzruszając ramionami. Mężczyzna podrapał się po głowie.

- Powiedziałbym, byś się położył, Heiwajima, ale sam tu nie wyrobię...

- Nie, dam radę. Tylko tak... Mogę śnić stojąc, proszę nie zwracaj uwagi. - Wrócił do reszty siana.

- Ups..- Wampirek zrobił niewinną słodką minę, zakrywając rączką usta. - Chyba coś ci popsułem Shizuś... Ale jaki zakład~?

- "Ych... Mówiłem, żebyś nie rozpraszał? Teraz widzisz tego rozpraszania skutki." - Pokręcił niemo głową. Pozbył się większej części siana, więc teoretycznie mógł być całkiem zadowolony z siebie... - "Zakład o to, że otworzyłbym drzwi. Może bym ich potem nie zamknął, ale na pewno bym otworzył, nie sądzisz?"

- Ale przecież cała sztuka w tym żeby je zamknąć~... - Izaya pacnął się w czoło i zrezygnowany pokręcił łepkiem. Położył się w kieszeni z cichym westchnieniem. - Shizuś... Kiedy kończysz...? Nudno~ mi.

- "Najważniejsze to się tam dostać, a potem najwyżej nowe się zrobi..." - mruknął w myślach, przerzucając kolejną porcję siana. - "Jeszcze moment... A potem obiad. Poczekaj jeszcze chwilę. Może się zdrzemnij, szybciej siły odzyskasz."

- Tak bardzo chcesz żebym odszedł? To okrutne Shizu-chan! - wykrzyknął naburmuszony Izaya, mimo to ułożył się wygodniej w kieszeni. Poklepał blondyna przez materiał niczym poduszkę i położył na niego główkę. Egzorcysta schylał się i prostował przy pracy wprawiając Izayę w przyjemne kołysanie. Po pewnym czasie z kieszeni ulatywało tylko przerywane czasami słodkie pochrapywanie.

- "...Skąd." - mruknął, ale to dopiero po dłuższym czasie, gdy Izaya już się nie odzywał. Spał... Może i lepiej, że nie usłyszał. Wrócił do przerzucania słomy jeszcze szybciej. W końcu zmachał się, ale skończył... Otarł czoło dłonią i pomachał do drugiego zakonnika. - Skończyłem! - rzucił i skierował się do wyjścia. Najchętniej wskoczyłby do strumyka...

     Izaya znalazłszy wystającą część Shizuo z pod koszuli uznał ją za poduszkę i zaczął pocierać nią wtulając tam głowę.
- Mięciutki i ciepły guzik~... - wymruczał jeszcze.

- Ech...? - Całkiem rozkojarzony blondyn popatrzył w dół, zaskoczony. Żeby szybko zapobiec dalszemu ocieraniu się o niego małego ciałka uniósł kawałek koszuli, na który naszyta była kieszeń. Popatrzył na stworka schowanego w środku. - Oi, ty tak celowo...? - mruknął, zaraz jednak przekładając go po prostu do płaszcza. Nie będzie go komar smyrał...

     Izaya ziewnął budząc się powoli. Przetarł oczka i rozejrzał się po kieszeni... Była dziwnie duża i ciemna? Przetarł raz jeszcze oczka. Naprawdę była ciemna, brązowa... Shizu-chan ma przecież białą koszulę. - pomyślał wampirek pomału wstając i zaczynając zwiedzać kieszeń.

     Po kilku krokach natrafił łapką na coś strasznego. Pisnął i szybko uciekł z kieszeni, od razu wzlatując z powietrze. Widząc Shizuo schował mu się za kołnierz na ramieniu. Skulił się wiedząc, że na szyi blondyna jest srebrny krzyżyk którego nie wolno dotykać.
- Shizu-chaaan! - zawył. - Coś ty mi zrobił, to było straszne, okrągłe i dziwnie pachniało! - zawył mając łezki w oczach. - Baałem się!

- Huh? - Aż przystanął na korytarzu. Dobrze, że był pusty, bo wszyscy zbierali się na obiad... Ściągnął małego Izayę z siebie i przystawił go przed swoje oczy. - No ale nie płacz... Co ja tam mam... - Wyciągnął różaniec i westchnął. No ta... Zapomniał o tym po ostatnim wspólnym różańcu. Wsadził go z powrotem do kieszeni i popatrzył na Izayę, ocierając mu małe kropelki z kącików oczu. - Ale żeby się tak różańca wystraszyć? No jestem księdzem to mam... A ty się nie rozklejaj, tak? Szturchałeś mnie strasznie przez sen. - mruknął i wsadził go do kieszeni bluzki, kierując się do swojej celi.

     Izaya całym sobą przylgnął do palca na którym trzymał go Shizuo, oplótł go nawet ogonkiem.
- J-jesteś pewien, że w kieszeniach nie ma więcej strasznych rzeczy? - Popatrzył na niego prosząco. - Wiedziałem, że tu będzie strasznie... A,le nie myślałem że aż tak... - przyznał się.

- No widzisz, a ja jakoś tak żyję... Hm, mógłbyś już puścić? Tu jest tylko klucz... O i już nie ma. - Wyciągnął klucz i otworzył nim drzwi, zaraz wchodząc do środka i zamykając za sobą. - Teraz nic nie ma, a ja się jeszcze przebiorę... Chociaż płaszcz na obiad. Potem i tak chcę iść się obmyć w strumieniu...

     Wampirek został posadzony na stoliku. Zaraz wstał i rozejrzał się. Znalazłszy niedaleko szpilkę złapał ją jak miecz i szedł niepewnie przed siebie dźgając większość napotkanych przedmiotów. Nie mógł ryzykować kolejnych różańców...
- Shiiiizu-chaaaan~... - jęknął prosząco. - Mógłbyś zrobić w pokoju wampirkowi strefę bezpieczeństwa? Na przykład w twoim łóżku... - podsunął mimowolnie.

- Ech... Ja tu w ogóle muszę ogarnąć... - Wzruszył ramionami. Wyciągnął różaniec z kieszeni, z drugiej... W drugiej miał dziurę. Położył to na jednej z szafek, metalowy krzyż przestawił dalej od łóżka, krzyżyk z biurka przełożył również na tę szafkę, kilka innych przedmiotów pozbieranych po pokoju także. Poza strefą świętości został krzyż na ścianie i krzyżyk na szyi. Jak przystało na pokój egzorcysty... - To chyba tyle. - Przebrał szybko płaszcz i wyciągnął z niego biblię. To też odłożył. Wyciągnął rękę do wampira. - Idziemy na obiad, szybko.

     Wampirowi zaświeciły się oczka. Shizuo naprawdę to dla niego zrobił? Izaya wstał z łóżka, rozpędził się machając skrzydełkami i podleciał do ręki Shizuo.
- Na obiad~!

- Tak... Głodny już jestem. Ty tam też możesz kogoś dziabnąć, jak ci się spodoba... Większość nie chlapie się wodą święconą, wiec powinno być łatwo. - zauważył, lekko tym rozbawiony. Resztę uważało się za paranoików, a tu nie... Główny wróg wampirów przyprowadził jednego...

- Naprawdę~? - Izaya zadziwiony wyjrzał z kieszonki. - Shizu-chan nigdy nie pozwalał mi jeść ludzi... - mruknął rozglądając się po stołówce. - Pełen bufet~... - Pociekła mu ślinka. zamachał skrzydełkami wzbijając się w powietrze. - Widzimy się za jakiś czas~... Tylko nie odchodź od stołu! - krzyknął jeszcze lecąc między ludzi.

- "Nie jeść ludzi tylko kogoś dziabnąć. Nie jesteś duży to szkód nie narobisz." - mruknął jeszcze w myślach, patrząc za nim. Pokręcił głową i zaczęli wspólną modlitwę. Dołączył się. Po paru chwilach zaczęli jedzenie. Ale był głodny... Jednak z chęcią zjadłby coś równie dobrego w karczmie z winem...