ROZDZIAŁ 5 - Wkurzający Komar

Hej hej~... Czy tylko u mnie powinno być ciepło zważywszy na koniec czerwca a ja marznę pod kocem? T^T życie jest nie fair. W sumie nie wiem co powiedzieć, więc tylko przypomnę o nakarmieniu psiaków klikając w banerek po prawej....

Enjoy

Ohayo~
Ja też marznę Kiasarin-san, ale może to kwestia tej choroby~... Taka pogoda to jakaś kpina. >3<
Ja też nie bardzo mam co powiedzieć~... No może tyle, że w te wakacje niekoniecznie będę miała tyle czasu na pisanie co bym chciała, ale mam nadzieję, że uda mi się mimo wszystko zakończyć wreszcie parę opowiadań... Bez kasowania ich przed końcem jak to ciągle robię ostatnio.
Um... To tylko tyle. :3 A teraz~...
Enjoy~!

- Nie sądzę, by były jakieś niezajęte swetry, chyba, że... Zresztą... Lepiej coś uszyć, spodnie też ci potrzebne... Może poprosiłbym kogoś... - Słysząc kolejną uwagę żyłka zaczęła mu pulsować. – Odwal się! Wcale nie... Nic nie... Nieważne, wracamy do celi i nie potrzebuję żadnego czasu w krzaczkach...

- A co powiesz na czas we dwoje w twojej celi? - zaproponował wesoło. - Myślę, że nawet w tej formie dałbym radę~! - stwierdził wesoło. Nie rozumiał czemu blondyn się nie śmieje tylko zaczyna warczeć...

- No bardzo śmieszne, bardzo... - mruknął w końcu. - A teraz wchodzimy do klasztoru i nie czytaj mi w myślach aż do celi, bo sobie nie życzę... - Najpierw proponuje takie rzeczy, potem żartuje sobie w ten sposób i twierdzi, że tamto było naprawdę a to do śmiania się... Bardzo śmieszne, bardzo... Zresztą czy on wyglądał na ktoś, kto wy wykorzystał takie stworzenie? Nie. Dzięki całemu temu zdenerwowaniu przynajmniej podniecenie opadło, a wszelkie powitania na korytarzach były na tyle ciche, by udawał, że nie słyszy.

- To co ja mam robić jak nie rozmawiać z tobą? Jestem schowany, nie pozwalasz mi posłuchać, więc? - zapytał z westchnieniem. - I nie złość się na mnie, bo nie wiem, co zrobiłem. - dorzucił mimochodem. Jak już szalał z narzekaniem to czemu nie?

- Cicho. - burknął pod nosem i szedł aż do celi. Tam otworzył drzwi i zamknął się w środku. Położył go na łóżku w płaszczu. - Nie będę rozmawiał na korytarzu... A ty chwilę chyba wytrzymujesz w ciszy, nie? Chyba, że nie żyjesz sam i zwykle masz do kogo gadać? Więc czemu nie siedzisz z tym kimś? - W sumie to zmieniał temat, po prostu... Przy okazji zaspokajając ciekawość.

- Nie lubię ciszy... - przyznał zwieszając głowę. - Dlatego tak lubię bawić się z Shizu-chan'em... Ale żeby cię nie zamęczać ciągłymi wizytami często spraszam innych do domu. a kiedy pojadą i nikogo chwilowo nie ma, odwiedzam ciebie~...

- No dobrze... Ale taka chwilka jak przejście korytarzem to nic takiego, nie? Jak potrzebujesz, żeby ktoś do ciebie gadał non-stop, to ja oznajmiam, że się nie nadaję... Ciągłe gadanie mnie męczy. Żyję we względnej ciszy, bo ją lubię. - mruknął i wyciągnął z szafki jakieś ciuchy. Swoje ciuchy... Jedna podarta szata. Jest. Miał ją załatać, ale jak tak... Wyciągnął ją, nożyce i igłę z nićmi. Ech... – Nie patrz tak na mnie, nie robię tego hobbystycznie tylko z potrzeby...

- Tak sobie myślę Shizu-chan, że jest taka jedna rzecz która zawsze potrafi mi zamknąć usta - mruknął oblizując się. - A jak tam? Twój potworek w spodniach już opadł? - Usiadł sobie na krawędzi, zaczynając wesoło machać nogami.

-  Znów robisz się wredny. Nie zapominaj, że zatkać ci usta teraz mógłbym nawet grochem... Nie to co wczoraj... Urośnij to pogadamy. - burknął i zabrał się za oznaczanie materiału. Tak pi razy drzwi...

- Jak urosnę to ci zrobię to o czym pomyślałeś. - zapewnił go. - Ale mnie chodziło znów o krew wiesz? A w sumie o twoją krew, którą mam nadzieję pozwolisz mi jeszcze wypić~...

- ... - Zacisnął usta, kładąc ręce na materiale. Wdech... Wydech... - To twoja wina, że o tym myślę... I odczep się od krwi, opiłeś się już... - Wrócił do oznaczania, a potem cięcia materiału. Jasne wszystko wina Izayi, bo zaczął... - I nie potrzebuję takich przysług. - stwierdził zdecydowanie. To wina jego gadania.

- Ale ja też bym chciał - westchnął podlatując do stołu i przypatrując się blondynowi przy pracy. - Jesteś samolubny wiesz? - mruknął patrząc jak egzorcysta tnie. - W ogóle skąd wiesz czy to dobre będzie? Zdjąłeś miarę na oko~?

- Nie jestem samolubny i nic nie chcę. - zamknął temat, wracając dokrojenia. - Tak, zdjąłem miarę na oko... Na dzieci wystarczy miara na oko, mam nadzieję, że na ciebie tak samo. - Tym bardziej, że o następne materiały będzie musiał iść do przełożonego. No chociaż teoretycznie powinien mieć ich dużo... Za pokonanie potworów, których ludzie się boją,  wieśniacy potrafią obsypać, czym mogą. Co nie znaczy, że zamierzał ich pozbawiać ostatnich oszczędności, więc miał mniej, iż inni.

- Jesteś samolubny, bo tego nie chcesz. - stwierdził pewnie. - Tylko pamiętaj, że mam jednak dorosłą budowę ciała. - mruknął, podchodząc do blondyna i wspiął się na niego po jego rękawie. Przytulił się do jego szyi. - Przepraszam, ale chyba podsłuchałem twoje myśli...

- To nie jest samolubność, tylko mój wybór, czy chcę, czy nie. - doprecyzował. - I jak tak to zobaczymy, czy będzie ci pasować... Może być workowate... - mruknął, biorąc się za wycinanie kolejnych części. - I że co podsłuchałeś?

- Oddam ci te materiały, a w sumie to chyba lepiej będzie oddać ci pieniądze, prawda? - zapytał nadal wtulając się w jego szyję. Tym samym chyba wyjaśnił, co takiego usłyszał.

- Nie gadaj głupstw... Nie jestem biedakiem, żeby mi trzeba było coś oddawać potem. - Przewrócił oczami. Nie zrozumiał jego myśli i się głupio jeszcze czymś zamartwia... - I uważaj na łańcuch od krzyża. - ostrzegł jeszcze, czując małe ciałko na swojej szyi.

- Mhm... - mruknął, dalej go tuląc. Nic sobie nie robił z tego łańcuszka. - To krzyż ma moc, nie łańcuch prawda? - dodał jeszcze tuląc go mocniej. - I tak oddam... - szepnął, ale tak, by blondyn usłyszał.

- Niby tak. I nie próbuj mi nic oddawać, bo nie przyjmę. - stwierdził pewnie, zbierając części na strój Izayi. - Nie jestem biedny, mam całkiem sporo ciuchów. Tylko bez przesady, nie tak jak inni. - Sięgnął po płaszcz i wyciągnął swój mieszek, rzucając nim na podłogę. Wysypały się monety. - Widzisz? - mruknął, sięgając po igłę i nici.

- Widzę... - przyznał, podrywając skrzydełka i korzystając z nich jak ze spadochronu zleciał na ziemię. Podniósł jedną monetę i zaczął ją toczyć do woreczka. - Nie wiesz Shizu-chan, że nie kładzie się pieniędzy na podłodze? - pouczył go, tocząc kolejną monetę.

- Ech, zabobony. - mruknął, zabierając się za zszywanie. Po chwili zmuszony był wyciągnąć czubek igły z palca i szyć tak, by nie pobrudzić ubrania. Kolejne by musiał prać...

- Shizu-chan... Czuję krew~... - zamruczał wampirek, wesoło tocząc już ostatnią monetę. - Czy ukrywasz przede mną jedzenie~...?

- Nie ukrywam, szyję... - Oblizał kroplę krwi, ale zaraz wyszła kolejna. Ych, czuł tylko śmieszne łaskotanie... - I nie musisz tego sprzątać, ja pozbieram. Chyba, że ci się nudzi.

- Już posprzątałem. - zapewnił go, znów wlatując na stół. - A może teraz jakaś mała zapłata? Albo chociaż poczęstunek dla strudzonego pracą? - rzucił oblizując się i wpatrując w krwawiący palec. - Przecież ty na tym nie stracisz, prawda~?

- Tylko mi pracę przerwiesz... No ale dobra, chodź, bo mnie ta cała krew jakoś niespecjalnie smakuje. - mruknął i wystawił do niego zakrwawiony palec. Kto by pomyślał, że  z głupiego palca może się tak lać... Coś czuł, że cała kropelka zaraz skapnie.

     Nadstawił buzię czekając, aż kropelka spadnie i wpadnie mu prosto do gardła. Oblizał się i podszedł do palca. Zaczął go wylizywać uprzednio łapiąc w swoje łapki. Przymknął oczy i mruczał zadowolony kolejnymi liźnięciami, usuwając resztki krwi.

- Jak kot, tylko, że tu chodzi o krew. - mruknął, przyglądając się, jak ten oblizuje jego opuszek. Jakoś... Ten wampiryzm wciąż nie budził w nim najprzyjemniejszych skojarzeń. - Skończyłeś...?

- Jeszcze chwilkę - szepnął, pochłaniając blondyna chętnym i rozbawionym wzrokiem spod na wpół przymkniętych powiek. Przesunął się aż do ukłucia i zaczął je z pasują wylizywać i ssać.

     Czując dość zabawne mrowienie odwrócił wzrok na materiał i wolną dłonią obrócił go w palcach, przyglądając się swojemu szyciu. Najlepsze to nie było, tylko chwilówka... Ale zawsze coś... Nie powinno być chłopakowi zimno. Na tym się skupił, czekając, aż ten skończy.

- Zamierzasz wyssać mi krew z całego palca, czy co? - spytał w końcu, zerkając na niego.

     Izaya spojrzał na niego, tym razem jego wzrok był podniecony i rozochocony.
- Mogę wyssać co innego. - mruknął z nieukrywaną chęcią. - Z palcem już skończyłem~...

     Wzdrygnął się i spojrzał na niego wzrokiem niemal Bazyliszka.

- Tak? Kogoś innego możesz wyssać? - udał, że dokładnie to usłyszał i zabrał dłoń. Przynajmniej krew nie leciała... - Jesteś niewyżytym głodomorem. Daj sobie spokój na razie. - Wrócił do pracy.

- Nie~e w taki sposób mogę wyssać tylko z Shizu-chan'a... - mruknął siadając sobie wygodnie. - I nie poddam się, gdybym się poddał to bym przegrał, a ja nie lubię przegrywać~...

- To masz problem, bo też nie lubię przegrywać a się nie zgadzam. A teraz cicho, bo znów się ukłuję jak się zdenerwuję... Chyba, że zamierzasz zmieniać temat na mniej denerwujący...

- Dobrze~... To o czym chcesz pogadać? - Uśmiechnął się nadal trochę nieobecnie. - Kiedyś to zrobimy~... - rzucił mimochodem.

- ... - Odetchnął ciężko, nie komentując. Niech sobie żyje złudzeniami, a on swoich przekonań nie zmieni... Pokręcił głową, zabierając się za szycie. Izaya i tak chyba zbyt się rozmarzył, to nie będzie na razie gadać.

- Wiesz dla wielu wampirów to normalne~... Uprawiać seks ze swoim żywicielem... - mruknął patrząc w sufit. - Nie martw się tak, nas kręcą zakazane związki~... A z egzorcystą, do tego facetem nie może być źle~! Zwłaszcza jeśli to ty Shizzy~...

- Nie zgadzałem się na żadnego żywiciela, nie planuję tego z tobą robić, ustalmy, że celibat mi pasuje i uwierz, że ze mną jest źle. - stwierdził niemal na jednym wydechu, zaprzestając na chwilę roboty. Zaraz po tym wrócił do nieco nieudolnego szycia, które jednak... Pomimo braku reprezentacyjności tworzyło funkcjonalne rzeczy.

- Ale... karmicielem jesteś prawda? Dbasz bardzo o mój brzuszek. - zachichotał wesoło.

- Chwilowo... Aż wrócisz do normy. Takie komarze ugryzienia nie robią szkód, więc pozwolenie ci na nie to nic wielkiego. I to dlatego. - Wziął bluzkę zszytą na razie tylko częściowo i wyciągnął w jego stronę. - Przymierz, czy na razie jest w porządku.

     Izaya szybko przewiązał sobie chusteczkę tak, by mieć tylko spódniczkę. Wyciągnął rączki chcąc by Shizuo mu ją ubrał.
- To później już nie będziesz mi dawał deserków? A jeśli obiecam nie pić dużo?

- Jak będziesz duży? Zapomnij. - Naciągnął na niego bluzkę i zmarszczył brwi. Przyłożył ją do jego ciałka, zwężył z jednej strony, puścił i ściągnął, zabierając się z powrotem za szycie.

- Ale Shizu~... Podaj mi choć ze 3 merytoryczne powody, albo wskaż przykłady w których różnię się od dużego Izayi. - westchnął. - Tylko nie mów, że rozmiarem, bo to akurat oczywiste! - zastrzegł widząc, że Shizuo otwiera już usta.

- Dobra, jak wolisz. Masz mniejszy apetyt, nie wydajesz się prawdziwym wampirem, nie wkurzasz mnie tak, nie jesteś tak wredny i złośliwy... Dalej mam wymieniać? - Łypnął na niego jednym okiem i z uwagą zabrał się za przeszywanie drugiego boku. Nożyc potrzebował... Ale to zraz je sobie weźmie... Gdzie on je rzucił...?

- Jem tyle samo, tylko proporcjonalnie do wagi i wzrostu... - burknął. - Mało tego! Jem więcej niż kiedykolwiek... A charakter mi się nie zmienił... Zawsze taki byłem tylko taki ślepak który nawet nożyc nie może znaleźć tego nie zauważył. - Fuknął na blondyna. No bo... Co on niby ma w kieszeni jak nie nożyce? - Do tego gruboskórny. - dorzucił.

- Nie jestem ślepakiem! I jesz mało w stosunku do ubytku krwi twoich ofiar, z ich perspektywy czasem popatrz ile pijesz! - Wyciągnął nożyce i przeciął nitkę szybkim cięciem. Chwilę później stuknął nimi o podłogę. - I nie jestem gruboskórny. To ty uważasz, że jak czegoś chcesz, to powinieneś to mieć. Sztuką jest chyba powstrzymać się, a nie... - wyburczał, zawiązując pętlę na końcu nitki i znów sięgając po nożyce.

     Izaya kucnął i zatkał uszka rękoma, kuląc się w sobie. Zamknął ślepka i tylko od czasu do czasu łypał niepewnie na blondyna jednym z nich.
- Nic z tym nie mogę zrobić... Gdyby... Gdybyście dawali nam pić regularnie nie... Nie ginęłoby tylu ludzi... - mruknął niepewnie. Jeszcze Shizuo coś się odwidzi i go przetnie na pół tymi nożycami. - Poza... Poza tym mało która moja ofiara ginie od ugryzienia... Prędzej od zakażenia. - dodał.

- Pić regularnie? Pijcie sobie ze zwierząt a nie z ludzi jak musicie krew... Zresztą! Za tę waszą długowieczność płacą inni, którzy nie powinni być pogryzieni w ogóle. Zabieracie życie innym, żeby żyć wiecznie. Usprawiedliwieniem jest "gdybyście nas karmili regularnie"??? Czym, sobą?! - Popatrzył na niego oskarżycielsko i znów walnął nożycami o podłogę. Niestety tym razem nie wytrzymały i rozleciały się na pół. Prychnął tylko i podał mu skończoną koszulę. Ten niewinny wygląd go nie chronił... No dobra, chronił, ale tylko

przed śmiercią, bo niezdolnych do obrony zabijać nie będzie...

     Izaya zakrył mocniej uszy. Jako wampir miał naprawdę czuły słuch.
- Nikt nie skraca życia wypijając krew. - fuknął cichutko. - A pić ze zwierząt nie możemy... - mruknął. - Daje nam to tyle, ile wam picie krwi zwierząt. Musi być ludzka... No chyba, że to wampir z kota, to wtedy kocia. - Odważył się zażartować. Uśmiechnął się półgębkiem i spojrzał na blondyna zakryty nadal włosami i łapką.

- Nie. Tylko zabija taką ofiarę. Zakażenie czy nie, to od ugryzienia. Więc wniosek jest prosty. Przymierzaj. - Skinął jeszcze na koszulę. Pozostały spodnie, więc znów zajął się nawlekaniem nitki.

- I to wywnioskowałeś z naszej kłótni? To, że mam przymierzyć ubranie... Dziwny z ciebie człowiek Shizu-chan... - mruknął, ale posłusznie znów założył bluzkę. Była nawet dobra, lekko luźna, więc nic go nie uciskało. - Przecież nikt z nas nie chce was zabić, to by nie miało sensu. - Zaczął znów temat. Poczuł się pewniej będąc zakrytym. - Po prostu wyrywacie się i uciekacie, a potem padacie z osłabienia w błoto czy do rzeki... To dopiero idiotyzm.

     Shizuo już zdenerwowany na niego stwierdził, że tak mu nic nie wytłumaczy. Chyba powinien bardziej obrazowo wyjaśnić mu, czym jest strach przed istotą, przed którą nie można uciec. Uniósł więc dłoń i zamachnął się nagle mocno, zatrzymując dłoń tuż nad Izayą.

     Izaya skulił się w miejscu i złożył ręce w X'a żeby ochronić, choć trochę twarzy przed uderzeniem. Jednak takowe nie nadeszło.
- Hę? - mruknął, powoli opuszczając gardę, choć łapki nadal trzymał wysoko skrzyżowane i gotowe do obrony.

- Widzisz teraz? - odezwał się Shizuo zadziwiająco spokojnie. – Mogłem cię zmiażdżyć i nic byś nie zrobił, ale próbowałeś odruchowo zrobić coś w swojej obronie. Jakbym teraz chciał wbić w ciebie szpilkę, to byś się szarpał, tak? Tak. I to niby dziwne, że ludzie próbują uciekać, gdy rzuca się na nich krwiożercza, nadnaturalna istota i nawet nie wiedzą, czy puści, czy zabije. A nasłuchali się o was historii, przez których dziwne, że nie umierają na sam wasz widok. - Uznał, że wyjaśnianie zakończone i zabrał się za spodnie.

- To WY naopowiadaliście im takich historii! - pisnął zezłoszczony. Był na tyle mały, że jeśli próbował krzyczeć zaczynał... piszczeć. - Gdybyście powiedzieli normalnie, spokojnie, nie uciekać, stać nieruchomo to się napije i zostawi w spokoju. Nie byłoby teraz tego problemu... Przecież jak siada na tobie osa, albo bąk to czekasz w bezruchu aż odleci, a nie uderzasz go, bo wtedy jasne, że ukłuje...

- Może gdyby niektórzy z was nie zabijali albo nie gwałcili to jeszcze byłoby dobrze! - warknął pod nosem. - A skoro tak robią to chyba logiczne, że każemy się wystrzegać. Poza tym... Wampir wielkości człowieka wbijający ci zęby w szyję tak czy inaczej budzi strach! A opowieści powstały najpierw rozpowszechniane przez ofiary, które przeżyły, więc to jednak nie nasza wina, a wasza. Było nie pić krwi albo nie zostawiać świadków, nie miałbym nawet teraz roboty jaką mam, nie sądzisz?

- To według ciebie trzeba było ich wszystkich zabijać? Tak bardzo bronisz życia tych bezwartościowych ludzi?! - Znów piszczał, ale miał nadzieję, że przynajmniej Shizuo od tego pękną bębenki albo co... - A jak myślisz, wampiry nie atakują każdego, bo nie mogą jeśli nie są naprawdę głodne czy zdesperowane to omijają tych "świętobliwych" - Zrobił cudzysłów rękoma. - ludzi chodzących zawsze do kościoła i prawdziwie wierzących jeśli nie przymiera głodem zostawi ich w spokoju z bardzo prostego powodu!

- Tak? - spytał już spokojniej i odwrócił wzrok od prawie zszytych spodenek. - I jaki to powód? - Był bardzo ciekaw, bo skoro były wampiry wykorzystujące swoje ofiary, to niby czemu nagle wszystkie unikają świątobliwych i niby atakują tylko w najgorszy głód. - Wykorzystują może też z głodu?

- Nie. Żaden wampir nie zaatakuje kogoś świętobliwego z prostej przyczyny... A ty Shizu-chan? Jeśli nie byłbyś bardzo głodny a miał przed sobą śmierdzącą rybę i parującego dopiero co upieczonego soczystego kurczaka... co byś wybrał?- Uśmiechnął się pewnie. To była bardzo oczywista i prosta aluzja. - A jeśli "wykorzystują" masz na myśli "gwałcą" to powiedz mi czy normalni ludzie też tego nie robią? Wampiry i ludzie są w gruncie rzeczy bardzo podobni, bo wszyscy kiedyś byliśmy ludźmi. Tylko, że wampiry nie wierzą w boga, nie potrzebują go, bo nie umrą. Nie muszą bać się śmierci. Śluby też byłyby bez sensu, ponieważ nie mamy zdolności do prokreacji, a zostać z jedną osobą na wieczność, do dla większości z nas za długo. W końcu nawet ci "świętobliwi" przysięgają na "do śmierci" na co my mamy niby przysięgać?

- Kurczaka. - odpowiedział, bo uznał, że jednak powinien odpowiedzieć. - A skoro nie potrzebujecie tylu rzeczy i na tak niewielu rzeczach wam zależy, nudzi wam się... Nie robię wam przysługi? W moim mniemaniu zabijam morderców. To logiczne... - Przepiłował nitkę połową nożyczek i podał mu spodenki, wstając. Przeciągnął się i zabrał z ziemi mieszek. - Idę porządnie zjeść. - mruknął, zabierając też płaszcz i idąc do drzwi.

- Cóż w moim mniemaniu wampiry też zabijają morderców. - odparował. - Nie tylko ludzi którzy krzywdzą innych ludzi, ale też egzorcystów, którzy zabijają nas. Dla mnie to ty jesteś mordercą więc... w sumie jesteśmy podobni. - zachichotał. Szybko wciągnął portki na tyłek i odplątał chusteczkę. Zawiązał ją jak pelerynkę i podleciał do blondyna. - Widzę, że moim porównaniem narobiłem ci smaka na kurczaka? Ale idę z tobą~...

- No to po co trzymasz się mordercy swoich, co? Zresztą sam chciałem cię zabić, więc po co? Idź sobie w swoją stronę albo na strych i kłuj sobie innych ludzi. - Wzruszył ramionami. Tu się nie dogadają... Za bardzo nienawidził wampirów, by tak po prostu przestać i przyjąć jego punkt widzenia. Zamknął za sobą drzwi, narzucając płaszcz na ramiona.

     Shizuo zatrzasnął wampirkowi drzwi przed nosem więc Izaya został w pokoju.
- Ty tępy pierwotniaku! - wrzasnął wprost do głowy Shizuo. - Myślisz, że czemu ja tu siedzę z "mordercą swoich", pachnącym jakby zamiast fajki palił kościelne kadzidło, a mył się zamiast w rzece to w wodzie święconej? Odpowiedź jest prosta! Ale widać jesteś za tępy by ją zrozumieć. Tak jak moje aluzje... Chyba, że dotyczą kurczaka... - fuknął, odlatując w stronę łóżka.

- Chcesz wyjść? - Otworzył drzwi raz jeszcze, bo widocznie zatrzasnął je za szybko. - Nie moja wina, że jesteś taki mały i cię nie widać. A jak chcesz sobie iść to nie każę ci skakać z okna. - Przecież. Da mu wyjść i sobie się żywić gdzieś we wsi, jak potrzebuje. Nie musiał z nim siedzieć. Ani sobie wmawiać, że go kocha, skoro wiecznie był dla niego taki szorstki i próbował go zabić. Zresztą Shizuo sam go nie ogarniał... Czemu miałby z nim siedzieć, chyba nie był ślepy i głupi... I nawet nie miał za co go lubić. - Nie wiem, po jaką cholerę, ale jak potrzebujesz to się rusz, bo nie mam całego dnia. - Może jak będzie taki, to przynajmniej go nie zawiedzie potem... W końcu i tak sądził, że jak wróci "pijawa", przestanie być jakkolwiek miły. No to po co miał się bawić z nim teraz... Jak potem będzie jak będzie...

- A mogę iść z tobą?- Obrażony jeszcze wampirek przekręcił się na łóżku i spojrzał błagalnie na blondyna.

- Ta... Możesz się nie pokazywać w karczmie. I... to tyle. - mruknął. - Przechodzę na myśli, bo jesteśmy na korytarzu... - Tak, nie lubił tego, ale co zrobić? Szedł się napić, no i zjeść, niekoniecznie ktoś musiał wiedzieć.

     Izaya zgodził się kiwając głową i przesiadł się za kołnierzyk blondyna. Tu był w miarę schowany i w razie czego zawsze mógł wejść pod koszulę blondyna, albo do swojej kieszonki.