#7 Na psa urok i kocią łapę - Epizod ze skręconą łapką

Hejo~...

*szybko ogarnia o czym jest ta miniaturka* Ach >w< to to ten mały uroczy epizodek który mi się tak podobał~... To chyba był ogólnie jeden z pierwszych pomysłów jakie na tę serię miałyśmy, prawda Inu-chan?

Co śmieszne, po którejś notce dostałam anonimowego e-maila od osoby z zadziwiająco podobynm pomysłem xD Tak więc~... nieświadomie spełniamy prośbę owej osóbki.

Enjoy~... (pamiętajcie o nakarmieniu psiaków klikając w banerek po prawej :3)

Haaai~! Faktycznie to był jeden z pierwszych, jak nie pierwszy pomysł~! >w<
Swoją drogą strasznie się cieszę, że tak wam się ta seria podoba~... I, um, nie wiem co dodać, mam głowę pełną lektur, matmy, polskiego i wszystkiego... Za mało czasu na bloga. Za mało czasu...
Przynajmniej na czytanie miniaturek każdy go ma. x3 No więc~...
Enjoy!

     Shizuo zdecydowanie był dziś w nastroju do żartów. Dreptał po domu, podpił mleka, chapnął kanapkę Shinry. Czuł się na tyle dobrze, że chciał spożytkować jakoś tę energię. Ale jak? Oto jest pytanie. Zwykle pożytkował ją na gonitwach z Izayą. A teraz... Teraz futrzak spał. Shizuo prychnął i otrząsnął się, uderzając zaraz łapą o ziemię. Przecież on zawsze taki chętny do zabawy... Podszedł do niego, machając ogonem. Nachylił się blisko jego ucha...

- Wstawaj pasożycie! - Zaszczekał głośno kilka razy koło jego ucha, chcąc go tym obudzić.

     Nad przerażonym, właśnie rozbudzonym kotem instynkty wzięły górę nad rozumem, dlatego też miauknął przerażony i wskoczył na parapet zatrząsł się, zjeżył, syknął po czym... wyskoczył przez okno.

     Shizuo popatrzył za nim, ogłupiały. Czego ten głupi futrzak skacze przez okno??? Otrząsnął się, słysząc pełne bólu miauknięcie. Spróbował dostać się do okna, zwalając przy okazji doniczkę z kolejnym kwiatkiem Celty, ale to nic nie dało. Nie mógł przez nie wyjrzeć ani wyjść. Jakimś sposobem więc poleciał do drzwi i... wyważył je, skacząc na nie. Na coś się przydała nadnaturalna siła... A wejścia potem sam będzie pilnował. Jako-tako przymknął drzwi, po czym pobiegł pod okno zobaczyć, co się stało Izayi.

     Izaya podkulając raz jedną, raz drugą łapkę jakoś dokuśtykał z drogi i z żałosnym miauknięciem pacnął w worek ze śmieciami. A ponoć koty zawsze spadają na 4 łapy... Szkoda tylko, że nadwyrężają, łamią, bądź sprawiają, że większość łap jest zwichnięta.

     Po jakiejś chwili znalazł go pies. Podszedł, obwąchał, czy to na pewno Izaya, odsunął się na krok, ale koniec końców zbliżył się znowu.

- Co cię boli? - spytał wstępnie, po czym trącił go nosem i ostrożnie złapał za skórę na karku zębami. Tak, żeby nie bolało, ale i żeby nie wypadł. Podniósł łeb, wyprostował łapy i w ten sposób niosąc kota zaczął powoli kroczyć w stronę domu. Kto wie, czy biegnąc nie zrobiłby mu większej krzywdy?

- Głupi Shizu-chan... - burknął kot i miauknął ostrzegawczo, gdy nos psa był tuż przy zranionej łapie. - Kto to widział tak szczekać nad uchem śpiącego... - poskarżył się, rozprostowując powoli bolące łapki. Przynajmniej mógł nimi ruszać. - Zobaczysz, jak nie będę mógł chodzić będziesz mnie woził na grzbiecie... Nawet do kuwety...

     Golden tylko coś zawarczał, co miało znaczyć "ostatni idioci skaczą z okna po przebudzeniu". Tylną łapą otworzył jakoś drzwi i wszedł do środka, po czym podskoczył do kanapy i tam ułożył kota. Zaczął głośno szczekać, żeby przywołać Shinrę.

- Shinraaaaa! Shinra! Izaya śmierdzi! Weź go wykąp i opatrz! Zjadłem ci kanapkę, znajdź mnie w końcu... - Przerwał na chwilę, by trącić lekko nosem Izayę. - Śmierdzisz. Skakanie z okna ci nie służy. - skomentował tylko. - Położę cię w kuwecie i będę przynosił posiłki. - obiecał, odsuwając się od jego łapek.

     Izaya tylko fuknął i złośliwie ugryzł go w ucho tarmosząc nim lekko.

- A masz Shizu-chan! Żadnego kładzenia mnie w kuwecie... Tam jest brudno! Tylko psy tarzają się w swoich odchodach... No może jeszcze świnie.

     Dając spokój uchu zaczął ostrożnie wylizywać sobie łapę.

- Masz ząbki jak brzytwy... - wyburczał i pobiegł wgłąb domu. - I nie liż lepiej resztek po śmieciach! - zaszczekał, czekając na Shinrę. Może klienta miał, albo spał...? Zaczął dobijać się do drzwi jego pracowni.

- Ale koty zawsze liżą rany... W sumie psia ślina też pomoże... Shizuś chodź tu i mnie wyliż! - zażądał. - To twoja wina, weź za to odpowiedzialność kundlu! Ja nie będę lizał resztek po śmieciach, ale tobie nie zabraniam, no~...

- Shinra! - szczeknął, wyciągając doktorka z fotela za kitel. Kiedy ten się w końcu obudził, trzepnął go ogonem, pokazując całym sobą na wyjście. Nie obchodził go bełkot kota, tylko to, żeby lekarz się już tym marudą zajął...

     Izaya miauczał żałośnie w salonie, a Shizuo o mało nie podarł lekarskiego kitla. Gdy tylko doszło to do świadomości lekarza, ten natychmiast poderwał się z fotela i poprawił okulary. Pobiegł za psem do salonu.

     Shizuo pokazał łapy kota, szturchając je nosem. Po tym liznął Izayę w pyszczek, pokazując, że trzeba się nim zająć. No i robiąc mu na złość. Usiadł koło kanapy i spojrzał na doktorka.

- Szybko! - szczeknął, poganiając go. Przecież jak nie to, to Izaya nie przestanie miauczeć... A on miał czuły słuch.

     Izaya uśmiechnął się czując kiełki gdy pies polizał go po policzku. To było całkiem miłe... choć wody nie znosił, język to przecież nie woda prawda? Sam miauknął w kierunku doktorka starając się pokazać o co chodzi.

     Shinra podrapał się po głowie widząc ten zwierzęcy całus. Zdecydowanie musiało być z nimi coś nie tak... Wciąż zdziwiony poprawił okulary i uklęknął obok kanapy spoglądając na Izayę. Stosunkowo szybko zrozumiał, że kot się potłukł. Wziął go więc delikatnie na ręce i zabrał do gabinetu.

      Shizuo widząc, że Shinra wreszcie zrozumiał i zabiera kota poszedł za nim aż pod drzwi gabinetu. Tam niestety musiał przystanąć i czekać, aż Shinra coś zrobi. Przysiadł pod drzwiami, warując, aż obydwaj stamtąd wyjdą. W końcu musiał wziąć odpowiedzialność za to brutalne obudzenie futrzaka...